ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ- ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Έλεγα πάντοτε ότι για να μάθει κάθε νέος το Ρέθυμνο, θα πρέπει ν’ αρχίσει από τα ποιήματα του Γιώργη Καλομενόπουλου και μετά να συνεχίσει με τα δημοσιεύματα του Μιχαήλ Μύρωνος Παπαδάκι. Αν ήξεραν μάλιστα οι Ρεθεμνιώτες πόσα οφείλουν στον Καλομενόπουλο που επάξια χαρακτηρίζεται ως βάρδος του Ρεθύμνου θα έπρεπε να του στήσουν άγαλμα σε κεντρικό σημείο. Γιατί αυτός ο σεμνός και απλός άνθρωπος δεν άφησε ιστορική, κοινωνική στιγμή του τόπου, να μην την τραγουδήσει με τον υπέροχο άψογο στίχο του. … Συνέχεια

  της Εύας Λαδιά Από τους πιο συμπαθείς αποδήμους που υποδεχόμασταν κάθε καλοκαίρι στα γραφεία μας ήταν κι ένας χαριτωμένος κύριος, με ροδαλό πρόσωπο και μοναδική ευγένεια. Μιλούσε και σε καθήλωνε, ενώ μπορούσε άμεσα να σου δώσει μια απάντηση σε κάθε σου απορία γύρω από την τοπική ιστορία. Ήταν ο Μιχαήλ Μύρωνος Παπαδάκις, επίτιμος δικηγόρος και πολυγραφότατος συγγραφέας. Ίσως να διασκέδαζε με το γεμάτο θαυμασμό ύφος μου κάθε φορά που μου ανέπτυσσε κάποιο ιστορικό θέμα και με τιμούσε βαθύτατα με … Συνέχεια

Είχα την ευτυχία να συναντήσω σπουδαίους ανθρώπους στην πόλη αυτή Με κάποιους από αυτούς δημιουργήθηκε σιγά σιγά και μια βαθειά φιλία Ανάμεσά τους φίλος ακριβός και ο Νίκος Νιουράκης Η επικοινωνία μας ήταν κάτι το μοναδικό γιατί διέθετε σεβαστή περιουσία γνώσεων Αλλά αυτό που με γοήτευε κυρίως σ’ αυτόν ήταν η αντίληψη μιας οικουμενικής εθνότητας που εκείνα τα χρόνια ήταν κάτι αδιανόητο . Νωπές ακόμα οι μνήμες από τις περιπέτειες του λαού μας υπερίσχυε το αίσθημα της πατριδολατρίας. Ήταν δάσκαλος … Συνέχεια

Έβλεπα καμιά φορά στην εφημερίδα να έρχεται ένας λιπόσαρκος , σεβάσμιος γέροντας με μια διαπεραστική ματιά Θέματα του τοπικού ΚΚΕ συνήθως ήταν η αφορμή. Κοφτός ο λόγος του ,αλλά ευγενικός. Αν ήταν στα «κέφια» του κι αστειευόταν , και πάλι διατηρούσε το μεγαλείο της έκφρασης που ωρίμασε κάτω από τραυματικές συνθήκες. Έτσι όταν άφηνε την ανακοίνωση κι έφευγε έμενα να τον κοιτάζω με κάποιο δέος, γιατί είχε κάτι από την αύρα ήρωα μάρτυρα να σε καθηλώνει. Εκείνη την εποχή διάβαζα … Συνέχεια

Η Χρυσούλα Δημητρακάκη γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από το Ρέθυμνο και το Ατσιπόπουλο, τόπο γέννησης του πατέρας της, βασική πηγή έμπνευσης και φυσική εκκίνηση κάθε λογοτεχνικής της δημιουργίας. Συγγραφέας και Ποιήτρια στην Ελληνική και Αγγλική γλώσσα, με σπουδές σε Human Resource Management και Business Management στο London School of Management, με διατριβή στο Leadership Management, και μεταπτυχιακές σπουδές ΜΒΑ στο πανεπιστήμιο Teesside. Έγγαμος, μητέρα δύο παιδιών, Διευθυντικό στέλεχος σε όμιλο επιχειρήσεων. Και παράλληλα, είναι καταταγμένη στο εθελοντικό σώμα του … Συνέχεια

Αν θα επιχειρούσαμε με μια λέξη να χαρακτηρίσουμε το Γιάννη Δαλέντζα θα έπρεπε να πούμε ΑΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΣ Γιατί αυτό υπήρξε ο μεγάλος μας λογοτέχνης και συγγραφέας ,που δεν είχε ποτέ τη θέση που του αξίζει στο πάνθεον των μεγάλων λογοτεχνών του τόπου. Ίσως επειδή το βιβλίο του «Ντάρα Μανέλα» ( Η πολιτεία της ανοχής) πλήγωσε τόσο με την αλήθεια και την ειλικρίνειά του, που δεν υπήρχε συγγνώμη με την υστεροφημία του συγγραφέα Έμεινε όμως ο τίτλος να χαρακτηρίζει το Ρέθυμνο κι … Συνέχεια

Μια φωτογραφία του Πέτρου Σκουλούδη αναζητούσα και στη διάρκεια της αναζήτησης εκείνου που θα μπορούσε να με βοηθήσει, θυμήθηκα μια συγγενική σχέση του, με τον εκλεκτό συμπολίτη μας κ. Άλκη Καζούλη. Κουβέντα στην κουβέντα μετά τα τυπικά ήρθε ο λόγος και στην οικογένεια Παλιεράκη, συγγενική με την οικογένεια Σκουλούδη και ιδιαίτερα στον Νικόλαο Εμμ. Παλιεράκη. Τα βιογραφικά στοιχεία που τον αφορούν ξεπερνούν σε σπουδαιότητα αυτά που αναφέρονται σε πολυτιμώμενους κατά καιρούς λογίους. Και μας κάνει εντύπωση πως μια τέτοια προσωπικότητα … Συνέχεια

Θα μπορούσε να διεκδικήσει τον τίτλο του πολυγραφότερου συνεργάτη εφημερίδας, γιατί δεν περνούσε μέρα που να λείπει κείμενό του από τον τοπικό τύπο. Κι όμως ο κ. Ανδρέας Σταυρουλάκης ποτέ δεν ζήτησε τίποτα, πέρα από την εκτίμηση του αναγνωστικού κοινού, που την έχει άλλωστε αμέριστη. Η πένα του ήταν δωρική, οι προτάσεις σύντομες και περιεκτικές, η φιλοσοφία του «ουκ εν τω πολλώ το ευ». Κι ήταν δώρο Θεού να μιλάς με τον άνθρωπο αυτό, τον δάσκαλο και εκτός έδρας, που … Συνέχεια

O Ανδρέας Νενεδάκης στη λογοτεχνία εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1941 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του για τον πόλεμο της Αλβανίας στην εφημερίδα «Νίκη». Το πρώτο βιβλίο του, Μπιρ Χακίμ, ένα χρονικό του πολέμου στη Μέση Ανατολή, εκδόθηκε το 1954. Από τότε ως σήμερα ο κύριος κορμός των βιβλίων που δημοσιεύει είναι αυτοβιογραφικός ή πάντως στηριγμένος σε θέματα που έχουν κάποια σχέση με τον ίδιο το συγγραφέα. Συνήθως στις περιπτώσεις των χρονικών αναπλάθονται περιστατικά, στιγμιότυπα, εικόνες και περιπέτειες που … Συνέχεια