Πολυαγαπημένε μας Ανδρέα
Δάσκαλε , Πατέρα σύντεκνε και κουμπάρε !
Ανδρέα μου αγαπημένε.
Δυό μόνο λόγια θα ‘θελα να σού πω , για να σ’ αποχαιρετήσω, και να σ’ ευχαριστήσω.
Δυό λόγια αγάπης και ευγνωμοσύνης .
Δεν χρειάζονται να πω περισσότερα, και δεν μπορώ να πω περισσότερα για λόγους έντονης συγκινησιακής φόρτισης.
Σήμερα είναι η πρώτη φορά πού με στενοχώρησες πολύ .
Πού μάς στεναχώρησες όλους!!! παρά πολύ!!
Η αναχώρηση σου για το μεγάλο ταξίδι Ανδρέα μου , μπορεί να είναι αποτέλεσμα της κοινής μοίρας των ανθρώπων , όμως για όλους εμάς, τους φίλους και τους αγαπημένους σου συγγενείς και για την βοηθό σου την Μαριάννα που σου πρόσφερε με αυταπάρνηση τις υπηρεσίες της είναι μια μεγάλη και οδυνηρή απώλεια , όχι μόνον συναισθηματική αλλά ουσιαστική.
Για μένα υπήρξες Δάσκαλος και πατέρας!
Και δεν έπαψα ποτέ να το διαλαλώ και να καμαρώνω.
Ο Μεγάλος πνευματικός δάσκαλος και ο μέγας ευεργέτης μου.
Μαζί με την αείμνηστη, αγαπημένη σου σύζυγο Ηλέκτρα ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΕΛΑΙΔΗ, αποφασίσατε το 1968 με την προτροπή τού αείμνηστου Παπά Γιάννη Πίτερη , να προσφέρετε αφειδώλευτα την αγάπη σας την φιλανθρωπία σας και την οικονομική σας στήριξη και συνδρομή αναλαμβάνοντας την καταβολή των τροφείων ενός μαθητή Γυμνάσιου της πόλης μας, οικότροφου στην Παιδική Στέγη.
Χωρίς να γνωρίζετε σε ποιον.
Για μένα , ήταν ευτυχής η συγκυρία , να τύχει η επιλογή αυτή να γίνει στο πρόσωπο μου, και να αλλάξετε έκτοτε ριζικά τη ζωή μου, το μέλλον μου, τα πάντα. Με γνωρίσατε δύο χρόνια αργότερα.
Με φροντίσατε , με στηρίξατε, με σπουδάσατε, με κάνετε επιστήμονα δικηγόρο.
Μού προσφέρατε απλόχερα τα πάντα, κάτι πού όλη η κοινωνία τού Ρεθύμνου και όχι μόνον αυτή, γνωρίζει, αφού δεν με ξεχωρίσατε ποτέ από πραγματικό σας παιδί.
Άλλωστε ούτε κι εσείς , αλλά ούτε κι εγώ , κρύψαμε την χαρά μας, για την σχέση ψυχής και αγάπης πού αναπτύχθηκε μεταξύ μας !
Μικρό παιδάκι ήμουν , μόλις 14 ετών τότε.
Πριν 48 ολόκληρα χρόνια.
- Ο γυιός μου!! λέγατε στους φίλους σας μεταγενέστερα, όταν ερχόμενος μετά 4 χρόνια ως φοιτητής πλέον στην Αθήνα με υποδεχτήκατε στο Δικηγορικό σας γραφείο ως συνεργάτη, επί δεκαετία .
Η εξέλιξη της σχέσης ήταν τέτοια , πού ξεπέρασε σε συναισθήματα αλλά και σε προσφορά, όσα ένας πραγματικός γονιός, αισθάνεται ότι πρέπει να κάνει για το παιδί του.
Εγώ πάλι , το πρώτο μου παιδί , πού ΒΑΠΤΙΣΑΤΕ εκεί ψηλά στον Τίμιο Σταυρό, με τα χέρια και την Ευλογία του Παπαγιάννη του Πίττερη , τού δώσαμε, με την σύζυγο μου , πού είχαμε την χαρά και την τιμή και να μάς στεφανώσετε !!! το όνομά σου ΑΝΔΡΕΑΣ!!!!
Όπως θα έκανε άλλωστε, κάθε καλός γυιός , για να ευχαριστήσει τον πατέρα του !!! Για να δείξει την αγάπη του , και εν προκειμένω και την ευγνωμοσύνη του !
Σήμερα , με αισθήματα πραγματικής οδύνης σε αποχαιρετούμε.
Θα είναι δύσκολο, Ανδρέα μου να συνειδητοποιήσουμε και να αποδεχτούμε την απώλειά σου!!
Τα τελευταία χρόνια της ζωής σου , διάλεξες ΑΝΔΡΕΑ ΜΟΥ να τα ζήσεις ανάμεσα σε πολυαγαπημένους συγγενείς και ιδιαίτερα με τα αγαπημένα σου ανίψια, τον Σταύρο και Αριστέα Σπανδάγου και καλούς φίλους πού θρηνούν σήμερα την απώλειά σου , στην γενέτειρά σου !! στην αγαπημένη σου Πολιτεία, το Ρέθυμνο, πού τόσο πολύ αγαπούσες και λάτρευες, και πού τόσο πολύ ΤΗΝ τίμησες με την προσφορά ΣΟΥ και το Έργο σου, και τα αναρίθμητα αξιώματα πού η Πολιτεία σού εμπιστεύθηκε , να την υπηρετήσεις, εκτιμώντας το ήθος σου και την υψηλή Επιστημονική σου κατάρτιση, και τις εν γένει αρετές ΕΝΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΑΡΧΟΝΤΑ .
Ένα ποίημα ΑΝΔΡΕΑ ΜΟΥ για σένα σού είχα αφιερώσει στο πρώτο μου βιβλίο, και πού ιδιαίτερα σου άρεσε, αφού μάλιστα μού απάντησες προκειμένου να με ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΟΥ ΑΥΤΟ με μαντινάδα γράφοντάς μου, χαϊδευτικά:
ΘΑ ΣΕ ΔΙΚΑΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ,
ΓΙΑΤΙ ΚΑΜΕΣ ΤΑ ΜΑΘΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΑΝ ΤΗΝ ΒΡΥΣΗ!!
Στο ποίημα αυτό, σκιαγραφείται με τον καλλίτερο τρόπο η λαμπρή επαγγελματική σου πορεία, η πολιτική και η μεγάλη κοινωνική καταξίωσή σου, σαν δικηγόρου, σαν ανθρώπου σαν Έλληνα δημοκράτη πολίτη, και προ παντός σαν μεγάλου ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΑΝΔΡΑ, που τιμήθηκε και εκτιμήθηκε με τον καλλίτερο τρόπο, τόσο από την Πολιτεία από διάφορες υψηλές θέσεις, που κλήθηκες να την υπηρετήσεις, όσο και από τους συμπατριώτες μας Κρητικούς των Αθηνών , που σε επέλεξαν για δυο συνεχόμενες θητείες, Πρόεδρο της Παγκρητίου Ένωσης Αθηνών, διαδεχόμενος μάλιστα στην Παγκρήτιο , τον Ιστορικό Πρόεδρο της, τον αείμνηστο Γεώργιο Βογιατζάκη.
Στην συνέχεια τιμήθηκες κι από την γενέτειρα πόλη σου , ως άξιο τέκνο της, από τις Αρχές και τους Πολιτιστικούς Φορείς του Ρεθύμνου, σέ ένα κατάμεστο κόσμου θέατρο στη Φορτέτζα Ρεθύμνου με πρωτοβουλία του Ομίλου Βρακοφόρων Κρήτης, και όπου τα επαινετικά λόγια του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη μας κ,κ, Ευγενίου στο πρόσωπο σου, σε είχαν τότε κυριολεκτικά συγκλονίσει και συγκινήσει .
Σαν επίλογο και σαν ύστατο αποχαιρετισμό αγάπης σεβασμού και ευγνωμοσύνης, το ποίημα αυτό στο απαγγέλλω.
ΠΟΙΗΜΑ
Για σένα Ανδρέα Τσουδερέ, γράφει η Ιστορία:
«Άρχοντας»!! μ’ αταλάντευτη και δυνατή πορεία!
Γεννήθηκες στο Ρέθυμνο, μα κι η Αθήνα όμως
ήταν για σένα τσ’ Αρετής και του Αγώνα ο δρόμος!
Των Τσουδερών τις αρετές σκόρπιζες στους ανθρώπους,
Συμπυκνωμένο άρωμα σε αρχοντιά και τρόπους!
Στο ήθος! στην ευγένεια! με καλοσύνη τόση!
Στην επιστήμη γίγαντας, στο θάρρος και στη γνώση!
Στους Δικηγόρους, προσφορά η στάση της ζωής σου!
Μαχητικός και έντιμος, ως κι η καταγωγή σου!
Σ’ Αγώνες Δημοκρατικούς, πάντα ‘σουναι Μπροστάρης,
σεμνά και διακριτικά κι όχι για να τα πάρεις!
Και στου Πανεπιστήμιου της Κρήτης την Σφραγίδα,
σ’ έναν από τους κύκλους της και τη μορφή σου είδα!
Πρόεδρος στην Παγκρήτιο, έκαμες δυο Φεγγάρια
κι άφησες ανεξίτηλα κι ολόχρυσα τα χνάρια!
Σαν τους Μεγάλους Κρητικούς, είχες αυτή τη χάρη:
Να Νιώθεις υποχρέωση, το βάρος του Μπροστάρη!
Εσ’ ήσουν το παράδειγμα, το μέτρο, η αξία!
Και στην Πατρίδα χρήσιμος, και στην Ορθοδοξία!
Στην Κρήτη και στο Ρέθυμνο πάντα θα σε τιμούνε
και είναι υπερήφανοι, όσοι σε αγαπούνε!
ΑΝΤΙΟ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΑΝΔΡΕΑ
ΘΑ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΑΝΔΡΕΑ ΜΟΥ
ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ.
Ρέθυμνο 25.06.2016
Κων/νος Ι. Γ. Καλλέργης