Τηλεγραφικώς μετεδόθη εις την πόλιν μας εχθές το λυπηρόν άγγελμα του
θανάτου ενός εκ των μάλλον επιλέκτων τέκνων της, του Μίνωος Εμμαν.
Πετυχάκι διαδραματίσαντος αξιόλογον και κοινωφελή ρόλον εν τη προσφάτω
ιστορία τόσον και της ευρυτέρας αυτού Πατρίδος.
Η σπάνια εντυμότης του χαρακτήρος, η μειλιχιότης και το αθόρυβον αυτού, ο
υπέροχος πατριωτισμός και η μετριοφροσύνη και μετριοπάθεια, αρεταί τας
οποίας εκέκτητο οεκλιπών ανεπτυγμένας εις ύψιστον βαθμόν, συνδυαζόμεναι
προς την επιστημοσύνην του ανδρός, την ικανότητα εις δράσιν και την
σταθερότητα του χαρακτήρος, είχον επισύρει την αμέριστον εκτίμησιν και την
ανεπιφύλακτον αγάπην της κοινωνίας Ρεθύμνης προς το διαπρεπές τέκνον
της.
Αλλά και ευγνωμοσύνην βαθύτατην του ώφειλεν η πόλις μας δια την υπέρ της
Χριστιανικής Κοινότητος Ρεθύμνης δράσιν του επί Τουρκοκρατίας και ιδιαίτα
τα κατά τας δυσχερείς ημέρας των πρώτων μηνών του 1897.
Όντως, υιός του πάλαι ποτέ εις τους δυσχερείς μετά την κατάργησιν των
προνομίων της Χαλεπάς Έλληνος εν Ρεθύμνω Προξένου αοιδίμου Εμμαν.
Πετυχάκι και χρηστοτάτης μητρός εκ της οικογενείας των Βολανάκιδων, μετά
παρένθεσιν μιας διετίας, καθ’ ην υπηρέτησον ως Πρόξενοι εν τη πόλει μας
αείμνηστοι Κωνσταντινίδης και Ζουλούμης, είχε διαδεχθή, Διδάκτωρ ήδη των
Νομικών Επιστημών, τον πατέρα του εις την Διεύθυνσιν του Ελληνικού
Προξενείου Ρεθύμνης, προεδρεύων των Προξενικών Συμβουλίων της πόλεως ,
εμφανιζόμενος λόγω του αξιόματός του εις πάσαν γωνίαν ένθα ανεφαίνετο
κίνδυνος δια τους Χριστιανούς και προστατεύον τα γυναικόπαιδα και τους
αδυνάτους.
Μετά την άφιξιν εις Κρήτην του Υπάτου Αρμοστού Πρίγκιπος Γεωργίου,
ατονίσαντος του θεσμού των εν τη Κρήτη Ελλήνων Προξένων επεδόθη εις την
άσκησιν του δικηγορικού επαγγέλματος και ανεμίχθη εις την πολιτικήν.
Ταχθείς ευθύς υπό την πολιτικήν σημαίαν του κ. Ελευθ. Βενιζέλου, εφείλκυσε
την δίωξιν της αυλής Χαλέπας και απελάθη, εκ των πρώτων κατά την έκρηξιν
του κινήματος του Θερίσσου.
Ευθύς ως η Προξενική προκήρυξις του 1906 απέδωσε τας συνταγματικάς
ελευθερίας εις τον Κρητικόν Λαόν, εξελέξη πληρεξούσιος εις την Συντακτικήν
Συνέλευσιν του 1906 ακολούθως δε Βουλευτής τω 1907.
Κηρυχθείσης της Ενώσεως τω 1909, μετέσχε της υπό την προεδρείαν του
αειμνήστου Μιχελιδάκι, συμμετοχή και του κ. Βενιζέλου, πρώτης τότε
Οικουμενικής εν τη Κρήτη Κυβερνήσεως, ως Υπουργός επί της Παιδείας,
διατελέσας επί έτος και πλέον.
Ευθύς κατόπιν άμα τη εκρήξει των Βαλκανικών πολέμων διωρίσθη Γενικός
Διοικητής των νήσων του Αρχιπελάγους και ακολούθως Γενικός Διοικητής
Ηπείρου, είτα δε Χίου, υποστάς αλλεπαλλήλως τα βαρύτατα πλήγματα της
απωλείας προσφιλούς και εναρέτου όσω και σπάνιας την μόρφωσιν συζύγου
και δύο υιών επιστημόνων. Ιδιωτεύσας ακολούθως επί μακρόν χωρίς ποτέ να
γίνη οχληρός, ουδέ να παραπονεθή διότι οι πολιτικοί περισπασμοί του
Μεγάλου Αρχηγού του και επιστήθιου φίλου του κ. Βενιζέλου είχον
συντελέσει, ώστε να λησμονηθή εν αφανεία, αφήκε να παρέλωσιν εν σιωπή
ικανά έτη μέχρις ού, πρότετραετίας, εκλήθη εις το τιμηκώτατον και υψηλόν
Υπούργημα του παρά τη Τραπέζη της Ελλάδος Κυβερνητικού Επιτρόπου
διατελέσας ως τοιούτος μέχρι του χθές αγγελθέντος θανάτου του, ει, ηλικίαν
75 ετών.
Ο Μίνως Πετυχάκις υπήρξε το εξοχώτερον τέκνον της Ρεθύμνης κατά την
τελευταίαν εκαντονταετηοίδα και η μνήμη του, κατά τον Θουκιδίδην, αγαθού
ανδρός θα παρεμείνη ανεξάλειπτος εις τους δέλτους της Ρεθύμνης.
Ο Τύπος εκτελεί ιερόν καθήκον, διερμηνεύων το κοινόν αίσθημα και
υποβάλλων τα θερμότατα συλλυπητήρια του και τα βαθύτατα σέβη των
φίλων και θαυμαστών του εκλιπόντος και γενικώτερον της κοινωνίας μας,
προς τας βαρυπενθούσας προσφιλείς του εκλιπόντος Θυγατέρας, τας
κατεχούσας εξέχουσαν θέσιν εν τη μεγάλη Ελληνική Κοινωνίας, Κυρίας Ελένην
Κοκολάκι, Ευαγγελίαν Λορετζάτου, Χρυσήν Σπυράκου και Χαράν Σικουτρή,
τους γαμβρούς και λοιπούς οικείους του μεταστάντος, τόσον τους εν τη πόλει
μας όσω και τους αποδημούντας.
Μ.Β.Τ.