ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ
Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 1950
Από διετίας και πλέον ημείς οι κάτοικοι του Άνω Μέρους παρακολουθούμεν με ζωηρόν ενδιαφέρον τας αόκνους προσπάθειας ενός θεόπεμπτου δια τον τόπον μας ανδρός , γύρω από την διαπίστωσιν, την επισταμένηνέρευναν, τον καθαρισμόν του χώρου κλπ. Του κοιτάσματος Μαγγανίου. Ο θαυμάσιος αυτός άνθρωπος, ο κ. Παναγιώτης θεοδοσόπουλος εκ Λαμίας που ήλθεν δια να παραθερίση εις το χωρίον μας έφερε μαζί του την ευτυχίαν για της παρατηρητικότητας και της πείρας του εις την ανίχνευσιν Μεταλλευμάτων.
Τώρα που οι κόποι του εστέφθησαν από τόσην και θαυμαστήνεπιτυχίαν και που τόσον η ποσότης του μεταλλεύματος, μαρτυρείται από την έκτασιν του κοιτάσματος, μεγίστη ως λέγουν οι ειδικοί Γεωλόγοι εις τα εκθέσεις των, η ποιότης, αρίστη ως την απέδειξαν αι αναλύσεις εδώ και εις την Αμερικήν , η χρησιμότις του ως καταδυκνείεται από την εξαιρετικήνβαθμολογίαν του εις Ηνωμένας Πολιτείας και την ζήτησιν του εκεί, ημείς οι συμπαραστάται του, εστω και ηθικώς μόνο, έχομεν το δικαίωμα να φανερώσωμεν και δημοσία την χαράν μας δια το μέγα γεγονός αυτό.
Το χαρακτηρίζομεν μέγα αδιστάκτως διότι φρονούμεν ότι η επίδρασις τους εις τα οικονομικά όλων μας θα είναι μεγάλη μεγίστη.
Από την πρώτην στιγμήν αυτό το γεγονός αφάνηζωηρότατον.
Εις το Ανω Μέρος οι πτωχοί και πυροπαθείς, ανασύντακτοι οικονομικώς και άεργοι εργάται λόγω της εποχής και της απραξίας, βρήκαν δουλειά με ημερομίσθιον αν όχι ικανοποιητικό λίαν τουλάχιστον αρκετό για τις ανάγκες των τις πιο απαιτητικές.
Τα ζώα μετέφεραν το μετάλλευμα από την εστίανεξωρύξεως του μέχρι την αμαξιτήν οδόν, αντι να κουρνιάζουν άεργα στους ίσκιους.
Τα αυτοκίνητα τώρα και μία εβδομάδα μετέφεραν εκατοντάδες χιλιάδων δεκάδων μεταλλεύματος προς μέγιστον όφελος της οικονομίας των επιχειρηματιών της αγοράς.
Τελος δε η συμφέρουσα πώλησις τους εις τα Ηνωμένας Πολιτείας θα δώσει εις την χώρα συνάλλαγμα αρκετόν δια του οποίου κατόπιν θα καλυφθούν τόσες επείγουσες εθνικές ανάγκες.
Μέγιστον κέρδος λοιπόν προς όλες τις κατευθύνσεις.
Την στιγμήν όμως ακριβώς αυτην κατά την οποία το πυροπαθές τούτον χωρίον της Επαρχίας Αμαρίου δίδει μια τόσο βάσιμη ελπίδα οικονομικής αναστηλώσεως του Νομού μας και της Κρήτης πιο πλατειά, το κράτος αντί να το βλέπει πιο κάλα και να το φροντίζει πιο στοργικά, τόχειπαραμελημένο σε μεγάλο βαθμό.
Μια ματιά στο σύνολό του μα και εις τα μέρη του γενικώς όλα, τα διαπιστώνει περιτράνως αυτό.
Η Ανοικοδόμησις του μόνο τους τελευταίους μήνας με την γενίκευσιν του συστήματος της αυτοστεγάσεωςεμπήκε σε καλό δρόμο. Αυτό βεβαίως χάρις εις τον κ. Ζαμπετάκηνόστις το ενεψύχωσεν και το περιθάλπει στοργικά. Αι στεγαστικαί του ανάγκαι όμως είναι ακόμη παμέγιστοι.
Η ύδρευσις τους είναι σε κυριολεκτικώς πανάθλιον κατάντημα και φτάνει μόνο να τονίσωμεν και να βεβαιώσωμεν ότι όταν βρέχει τα όμβρια ύδατα μπαίνουν στην Δεξαμενήν και κάνουν το νερό που πίνομεαληθινήν..Σουμάδα. κι όμως σε πολλά άλλα χωριά έγιναν Υδραγωγεία.
Η μεγάλη του όμως πληγή είναι η συγκοινωνία. Η αμαξιτή οδός η οποία συνδέει το Άνω Μέρος με το Ρέθυμνο δεν είναι παρα μόνον μια ατελείωτος σειρά λαιμάργων στομάτων του Πλούτωνος που χαίνοντα απειλούν να καταβροχθίσουν τους τολμηρούς ταξειδιώτας.
Οι κίνδυνοι δυστυχημάτων είναι παμέγιστοι και η μέχρι τούδε αποφυγή των μόνον εις την ΘείανΠρόνοιαν και εις την δεξιότητα των οδηγών των αυτοκινήτων μας οφείλεται.
Η οδός όμως αυτή είναι που έδωκε αυτάς τα ημέρα εις το χωρίον, εις τους αυτοκινητιστάς τους εργάτας Λιμένος, του Ναυτικούς και το Κράτος Πολλά μα πολλά εκατομμύρια δραχμών.
Νομίζομεν ότι θα ήτο και είναι μέχρι σήμερον μεγάλη αστοργία για λησμονή ή το Κράτος από του τελευταίου αρμοδίου μέχρι και του κ. Υπουργού Δημοσίων Έργων την πλουτοπαραγωγικήν αυτήν εστίαν της Κρήτης μας το Ανω Μέρος.
Είναι άμεσος ανάγκη να κατασκευασθή (όχι να επισκευασθεί) η αμαξιτή οδός από Αγίας Φωτεινής μέχρι το Ανω Μέρος, πλατεία, καλή, στρωμένη.
Αυτό το τονίζομεν και απόψεως συμφέροντος της πόλεως Ρεθύμνης.
Διότι έγινε στο παρελθόν μεγάλος θόρυβος για το Λιμάνι της πόλεως. Όταν δεν υπήρχαν εμπορεύματα δηλαδή.
Τώρα όμως που υπάρχει το μετάλλευμα αυτό, το μόνο που επήρε Άριστα στην Αμερική και την Ελλάδα και εκινήθη ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟ ανάμεσα στις χιλιάδες που εδηλώθησαν νέα στη Ελλάδα από το 1945 και εντευθεν και τα υπερεκατόνπεντήκοντα εστίας της Κρήτης.
Ας μην λησμονούν οι Ρεθύμνιοι Βουλευταί και μη ότι υπάρχουν ορμοί και λιμάνια ευκολοσυμπλήρωτα στην Νοτιανπαραλίαν της Νήσου με πολλά πλεονεκτήματα υπερ αυτών.
Την απόστασιν από του Μεταλείου , το υπήνεμον, την ευθείαν εις τους υπερποντίουςγραμμάς της Μεσογείου και κυρίως ότι εχουνυποστηρικτάς εκ των γειτονικών Νομών που ήδη ενεργούν επ’ αυτού.
Μην φύγη κι’ αυτή η ευκαιρία γιατι το πουλάκι θα πετάξει μια και για πάντα και το Λιμάνι θα μείνη μαζί με τα άλλα ζητήματα στη σφαίρα των ονείρων.
Το Ανω μέρος ανοίγει μιαννέανσελίδανοικονομίας δια το Ρέθυμνον και πρέπει να μη αφεθή στηντύχη του αλλα να υποστηριχθεί.
Π. ΚΕΔΡΑΙΟΣ