ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ – Μα δεν ακούσετε πρέπει, κατά το φανή τσι μπρόβες πάλι του Κατσουρίδη. Εγώ λέω πως είναι κι ας δέκα χρονώ πρώτος απού το διάολο-σφάκελα και μούζες να χουνε κι οι δυο-γιατί τάξε, όσα ξελαμίζει δεν τα κατεργιάζεται, μουδ’ αυτός ο πρώτος τω δαιμόνω. – Για κάτσε, αλάϊ σεβέρσι, να μας-ε-κάμης το νάκλι να γελάσωμενε μια ουλιά, μα δε θα χης εδά τσι περίσσες αμπασάδες, για να πης πως δε σου βολεί. – Όϊ δεν απομένει … Συνέχεια
– Εδά γιατί που λες, οπροθές ηλέγανε για τον Ψαρόγαρο, πως τον επήρενε μια μπατούλια σεϊτάνιδες κουντούρι και θες και πης γοργότον έουνε να τρωζαθή. Καμπουλαντίζω το κ εγώ πως από εβερντέ ειν’ ο χωρατάς, μα μια ουλιά δα κιόλας. – Ετσά που σου γροικώ. Πράμα κατσουκανιά, μπεσπελί, του φχιαλώσανε πάλι. – Απού δε μπορεί γενή! Μα τον αφέντη του κόσμου ροιζικάρει να σκαρτάρη σωμπιντεβίς, α δε τονέ κάμουνε ντεμπίχι μουδέ σε σπήτι, μουδέ σε μοναστήρι μπιλέ μου να … Συνέχεια
ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ – Εκειέ κάτω, στη λόντζα, μπρέ μου Κρουσταλιά, εφέρανε μπεσπελί, πραμαθειές και θωρώ μονομέρτσι. Ατζέμπης να πουλούνε χαρβά; Κι απού δε μου μπαντίδει δα να προβάλω, γιατί με τη χιονιά, εμαγαρίσανε τα κονάκια, και πολεμώ να τα ξεπαστρέψω μια ουλιά, απού, μα τη ψυχή μου, την αμαρτωλή, όϊ να μπη κιαείς. Μόνο κι απού την εξώπορτα να ξανοίξη συχαίνεται! Απού την ταχυνή βολοσέρνω την παλάμη και την παρασύρα και γροικώ, να χωρίσουνε τα νεφρά μου. Κ’ … Συνέχεια
ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ – Είδες, μπρε, απού ‘λεγε οπροθές κ’ η Γιώργαινα πως το κοκκινόχωμα, απού έβρεξεν οπρόϊμα στα Καστρινά, ήτο σημάδι, πως θελά πέση ο Μπενιτζέλος; – Ναι… ίντα πώς τ’ άκουσες εσύ. – Οψάργας, λέει, στο ντουκιάνι, εκάνανε την κουβέντα οι χωριανοί, κι έτυχε –ν-εκειδά ένας μεσοκαιρίτης, μα γραμματισμένος λέει και τωνέ κάνει: Λέει, δεν είναι σημάδι –για δεν το πίστευγε μούδ’ ο Θεός πώς θα πέση ο Μπενιτζέλος- μόνο θα πήρενε ο σίφουνας από κιανένα ποταμό νερό, … Συνέχεια
Τ’ ΑΝΕΖΗΝΙΩ – Μα το ναις και μα τ’ όχι, καλλιά’ ναι τση κάθε νοικοκεράς να πάψη τη λίτη μου. – Ίντα σου κάμανε, Ανεζηνιώ και μανίζεις; Χμ.. Επαέ στο παραθύρι, εκάθουμενε κι’ είχα τη σκουτούρα μου, κ’ ατζέμπης, έλεγα να βγούνε οι βουλεφτάδες, οι τρεις ορτάκιδες, και περνούσανε δυο νοικοκεράδες, μα δε με θωρούσανε – κ’ ήτανε η Στελιανάκαινα με τη Τζαγκάραινα – και κάνει η μια τσ’άλλης. – Ίντα γίνηκε τούτες τσι μέρες τ’ Ανεζηνιώ και δε γροικάται; … Συνέχεια
Μα τη ζωή μου, θωρώ το κ’ η – γ – ίδια πως ετσά ώρα, που’ ρχομαι θα πη κιαείς, πως γυρεύγω δείπνο, μα – Θε μου κατές το, – πως δε βάνω στη μπούκα μου, αν έχετε και κανταΐφι, που λέει, ο λόγος, μόνο με ταραχίσανε τα κούδεβλα κ’ είπα – λω – ας πάω, μωρέ, στω γειτόνω να κάτσω μια ουλιά, να μην αναγκαστώ να βλαστιμήξω μ’ ετσά μέρες, απού νηστεύγω και το λάδι. Κόπια, γειτόνισσα, μα … Συνέχεια
–Μπρέ συ ξαδέρφη Γιωργάκαινα… ίντα μαγερές; –Χιλιόκαλα, κερά ξαδέρφη, μον’ ορίστε. –Ορίζ’ ο Θεός να ‘στε καλά.. του λόγου σας, λέω, αν έχετε και Σαρακοστή, δε σας –ε—γνοιάζει, γιατί θα πήρετε και το χταπόδι σας, και το χαλβά σας και το νταραμά σας, μα μεις, οι κοποδομένοι, του Θεού να είναι να έωμε να βάλωμε στο τσικάλι, απού το λαχανικό και πέρα, κι εμπέζαρα—μά τη φέδε μου—να γυρίζω κάθε μέρα στα χωράφια…κι’ απόης και μ’ετσέ κρυγιότη… Όϊ να μην σου … Συνέχεια
Του + Ανδρέα Σταυρουλάκη Με την ευκαιρία της γιορτής τ’ Άη Γιαννιού (24 Ιούνη) κρίνω σκόπιμο να δώσω στη δημοσιότητα απόσπασμα από τη λαογραφική συλλογή μου αφορών, την παραπάνω γιορτή που ήτο, πριν από μισό αιώνα, αναπόσπαστα συνυφασμένη με το γραφικό έθιμο το Κλήδονα. Με επουσιώδεις, ασήμαντες παραλλαγές ετηρείτο τότε σ’ όλα τα χωριά και τις πόλεις της πατρίδος μας. Στη Δυτική Μακεδονία γιορταζόταν την 1 Μαΐου. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω, που τηρείται σήμερα και πώς. Φοβούμαι, … Συνέχεια
Του Ν. ΑΓΓΕΛΗ Έχω να σας πω δυο λόγια πικρά για ένα άνθρωπο απλοϊκό που εκεί στις δυτικές άκριες της Κρήτης τον Κτύπησε η μοίρα και γίνηκε ξακουστός. Στις δυτικές άκριες της Κρήτης η άμμο είναι κόκκινη και οι βράχοι του μεγάλου πελάγου. Συχνά που – πυκνά που βασανίζουν τα μάτια των ψαράδων ψιλές αλυσάχνες που σηκώνουν οι άνεμοι. Βασανίζουν τις ψυχές τους όμορφα καράβια που περνοδιαβαίνουν, άσπρα και αδιάφορα. Ευρώπη – Αφρική- Ασία. Συχνά –πυκνά γεμίζουν τα φτωχά σκαριά … Συνέχεια
ΚΡΗΤΙΚΑ ΝΑΚΛΙΑ – ΑΪ κερά γειτόνισα.. Εμαγέρεψες; – Δε σ’εχομε μαθημένη Κόπιασε. – -Δεν κατέω γή να μπω γη όϊ γιατι ‘ χω και γω το τσικάλι στεμένο και φοβούμε μη «βαλ’ ο κάτης τον πόδα του». – Να μωρέ.. Λέεις η πρώτη φορά είναι απου τσουκνιάζει το φαί;. – Ναι μα εμένα ο γέρος μου είναι ψιλής ορθάς αυγό και δεν τρώει τσουκνισμένο μαγέρεμα ανεν τονε χρουσώσεις. – Μπρε για το θεό.. εγώ με το τσουκνισμένο φαϊ αναθράφηκα … Συνέχεια