Στο όνομα τον Θεού και ολονώ των αγίω και του δούλου (ή της δούλης) του Θεού …(δεινός)… Στις 24 του Δεκεμβριού, Χριστός αργά γεννάται· τούτη η ώρα και 'κείνη μια λογάται. Από του Νούκου έρχομαι, του Νούκου κατεβαίνω, του Νούκου τα σπαθιά κρατώ και όπου γητέψω γιαίνω. Ιησούς Χριστός μ' απάντηξε. – Πού πας θιαρμέ; Πού πας κατακαημέ; – Πάω να βγάλω μωρό παιδί απ' την κούνια, ζευγάρι να ξεζευγαρώσω, κουράδι να ξεκουδουνώσω. – Γιάγειρε θιαρμέ, γιάγειρε … Συνέχεια
ΚΡΗΤΙΚΑ ΝΑΚΛΙΑ Πολλά τα έτη σας. – Καλώς ωρίσετε. – Είντα κάνεις ξαδέλφη, ήντα κάνουν τα κοπελάκια σου, ο συνάδελφος, ούλοι σας, καλά’ στε; – Καλά είμαστονε για το χαιρετισμό σου χαιρετούμε την ευγενία και την αφεδιά σου. Μα με το συμπάθιο ποιος είσαι; – Ο συνάδερφος σου τση μαμής ο γιος απού τον Βρε. Κακοντόπαθα και δε με γνωρίζεις; Απ’αναθραφήκαμε μαζί και μαζί επαίζαμε τση καβάλες: – – Γιαε, μωρέ, ο Γιάγκος είσαι και δε σε γνώρισα.. μα να … Συνέχεια
ΚΡΗΤΙΚΑ ΝΑΚΛΙΑ – Από που γαέρνεις αξημέρωτα, μπρε; – Στση Γιαννούδαινας ήμουνε απού κοιλιοπόν τρια μερόνυχτα η καψούρα. – Κι’ ελευτερώθηκε μπρε; – Είδε κι έπαθε η κακοποδομενη κι ευτή, παρά’ τονε πρωτόγεννη κι είδε τα’αγγέλους τση χαχαλιές, – Δεν εκάτεχε η καψούρα μουδέ πότες είχε πόνους μου δε πότες εσάλευε το κοπέλι. Κι εκοσκινίζαμε τηνε κι εμείς από την Κυριακή κι εδά ήθελε ο Θεός κι εξεμιστεύτηκε. Μα γιάε με την κουβέντα δεν σού’ πα να πάρεις μια χερέ … Συνέχεια
Του .Μιχαήλ . Παπαδάκη Το νοτικά από τα ψηλά βουνά της επαρχίας του Αη – Βασίλη, πέλαγο που σήμερα, με την απεραντοσύνη του με τα χαριτωμένα ακρογιάλια του, και με τον κρυσταλλένιο, τον κατακάθαρο ουρανό του, δείχνει ένα από τα πιο θαυμαστά τοπία που μπορεί κανείς να ιδεί σ’ όλον τον κόσμο ήταν, μια φορά κι ένα καιρό, γεμάτο θεριά, άλλα μεγάλα και άλλα μικρά. Τότες κυβερνούσεν ένας άλλος Θεός, και η θέληση του ήτανε, όχι η αγάπη για … Συνέχεια
ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ – Βουλιούμαι, μπρέ γυναίκα, να πάω επαέ στου γειτόνου, να αποσπερίσω μια ουλιά, μόνο ύστερα ύστερα, να βάλης μια μπαχνέ άχερα του βουγιού, να μη βάλης του γαϊδάρου, μα ούλη μέρα εκοπάνιζε θύμους, γιατί ως ταχυά ξεκάνουν κι αυτά. – Μα το σταυρό μου Γιωργάκι, καλλιά ‘χω να πας στο ντουκιάνι, παρά να πας στου γειτόνου, γιατί κατές την γειτόνισα –πως είναι παράξενη και θα πη γιαμιάς, από μέσα τζη: Έ…έντονε δά ήρθε πάλι για να τονέ … Συνέχεια
ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ – Δεν ήρθες, λέω, γειτόνισσα σήμερο στη λουτουργιά. – Ναι… δεν ήρθα, μπρε, γιατί θα βλέπωμεν εμείς τα έγκαλα σήμερο και πήγα να φέρω το λεβέτζι και τ’ άλλα μπράτη, να τα καταστέσω, για ν’ αναζέσωμε ταχυά το γάλα, και δε γατέω μπρε, πως μου το λέγαν τα κοπέλλια, πως είπε, λέει, αφέης ο παπάς, πως θα διαβάση λέει, την άλλη Κυριακή τ’ αφορεστικό. Άκουσές το, του λόγου σου, γειτόνισσα; – Κιαμέ! Άκουσάτο μαθώς!…. – Παναγία μου, μ’ … Συνέχεια
ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ – Λοιπός, αφέη, Σάντουλε, εδά μια δυο μέρες επορίσαμενε απού την παραθιά, ετσά που προβαίρνει , ο ήλιος μ’ απού έει απόϊ και δεν μπορεί κιαείς να ξεμουρίσει όθεν το Βορρά: – Μουδ’ απόϊ, μουδέ γιάτσο δεν πιάνει μερικούς και σωλάγουνται στο κονάκι – ν – τωνε μουδέ νύχτα, μουδέ μέρα. Μουδ’ ο καταραμένος – αλλάργο πο πα, – δεν τσι πιάνει, κ’ ετσά σηκώθηκενε οψάργας, ο μορφονιός, ο γυιός μου να πάη στο ντουκιάνι μ’ ετσά κράϊ … Συνέχεια
ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ – Θε μου μεγαλοδύναμε μου, και πως τσι νταγιαντά η χάρις σου κείνους, τσ’ άντρες απού, όπου κι’ αν κάτσουνε, κι’ όπου κι’ αν σταθούνε, και στην εκκλησιά μπιλέ μου, έουνε τη σούρα και την κακήν αθιβολή εμάς των κακομοίριδων τω γυναικώ!! Ω! απού να καή και να ζαρώση η γλώσσα – ν – τωνε. – Ήντα σου κάμανε, κοπελλιά μου; Ατζέμπης δε σε ντακάρανε τσι χιονιές; – Όϊ δα, ως κι αν πάη, δεν μπαντίδει σε μένα … Συνέχεια
ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ – Ίντα ‘ναι, μωρέ, για το Θεό, κείνο το ξεμίγισμα εκειγέ στην πέρα μπάντα; Θεόψυχά μου, ούλο το χωριό είνε εκειά, γυναίκες κι’ άντρες, μα δε γατέω γη κιανένα γάμο κάνουνε εκεινά; Ειδέ ένα ψύκι!! – Χαντώ πως δε θα – ν – ήσουν επά, ξάδερφε, Κωσταντή, και δεν εμάνταρες το λοιπός, του Στελή τη μπρόβα…. – Εδά μόνο ‘ρχομαι , ζάβαλε, γιατί επήγα να ντρομιάσω τα ζευτικά πίσω στα λαγκά, κι’ όντιμως ηύρηκα μια – ν – … Συνέχεια
ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ – Και εστέσετε, του λόγου σας, κερά συντέκνισα, πράμα φασίδι τση κοπελιάς εδά τη Σαρακοστή; – Και πως θελά στέσωμεν οι κουρεμένοι απού’ ναι, λέω χιλιάκριβα τα σκοτεινά τα όργατα, και μα το ναις, γκούζεται το καϋμέχαρο και οψάργας ίδια, μας ήλεγε, πως έστεσε, λέει, το Μαριό του Πωλογιώργη εξήντα πήχες πετσέτες, κι’ ή – γ – Ελένη, λέει, του Μοσκονικολή δύο πατανίες κι’ αυτό το καϋμέχαρο διάλε τη δροσιά. Και να σου πω, έκλαιγε τάξε, μα έχει … Συνέχεια