Εκείνο που’ δωσε μεγαλύτερο τόνο στη φετινή αποκριά ήταν παρέλαση
του καρνάβαλου.
Από τις 2 μ.μ. ώρας, ο κόσμος είχε κατακλύσει την οδό Αρκαδίου και
ανέμενε τη εμφάνισιν της Α.Μ του βασιλέως των μασκαράδων μετα της
ακολουθίας του.
Στις 3.30 η μουσική του Δήμου η οποία είχε καταλάβει επίκαιρον θέσιν
κάτωθι της Δημαρχίας αναγγέλλει την κάθοδον της παρελάσεως
αμέσως δε, όλο το κύμα του κόσμου κινείται δια να ιδεί το μεγάλο
Αφέντη των μασκαράδων που μέσα σε μια Fiat. Ανθοστολισμένη,
σωστός μοντέρνος βασιλιάς καμαρωτός, καμαρωτός ερχότανε από το
μεγάλο και απέραντο βασίλειο του, των μασκαράδων, για να χαιρετήσει
εμάς τους απένταρους και “ατσίγαρους” Ρεθεμνιώτες όπως μας
αποκάλεσε.
Η Αστυνομία είναι ανίκανη να συγκρατήσει τον ενθουσιασμένο πια
κόσμο που με φασούλες, ρόβι και σερμπαντίνες προσπαθεί να
εκδηλώσει την αγάπη και πίστη του σε αυτόν.
Ο Καρνάβαλος φθάνει κάτωθι της οικεία του κ. Αστρινού όπου ο
Πρόεδρος του κομιτάτου του Καρνάβαλου κ. Ζορμπάκης τον υποδέχεται
με κατάλληλη προσφώνηση, αυτός δε απήντησεν με μια πολύ όμορφη
και έξυπνη αντιφώνηση.
Πίσω από τα αυτοκίνητα που φέρνουν τον σεπτόν Αρχιμασκαρά
ακολουθούν οι σατυρικές παραστάσεις. Πρώτη και καλύτερη ξεχωρίζει
εκείνη που σατιρίζει το εμπόριο του 1932 που πήρε και το πρώτο
βραβείο, ύστερα ακολουθούν: Οι πληγές του Ρεθύμνου ή καλύτερα ο
Ρεθεμνιώτικος Τύπος…
Σωστές μα την αλήθεια.. πληγές. Επίσης ο φωτισμός της πόλεως μας με
.. λυχνάρια και ο μηχανικός του Δήμου ήσαν πολύ όμορφες και έξυπνες.
Κείνο που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση σ’ όλο τον κόσμον ήταν κείνος από
την παρά που παρίστανε τας πληγάς της Ρεθύμνης, που κρατούσε την
εφημερίδα μας και σατίριζε τον Διευθυντήν μας με το .. μονόκλ. Επίσης
η γριούλα ως «Κρητική Επιθεώρησης» πολύ επιτυχημένη.
Σε λίγο η παρέλασις του Καρνάβαλου λήγει και ο κόσμος μασκαρεμένος
και αμασκάρωτος, όπως ήταν, ρίχτηκε με μεγάλο ενθουσιασμό να
συνεχίσει το τρελό αποκριάτικο πανηγύρι στους δρόμους, στα σπίτια,
στις ταβέρνες, και στο Μπαλ Μασκέ που έδινε το Λύκειο. Γενικό κέφι
που επεκράτησε στις φετινές Αποκριές ήταν κάτι το ασυνήθιστο.
εφημ. «Τύπος»
16/3/1932