του Γεωργίου Περπυράκη
επίτιμου σχολικού σύμβουλου
Ο Γεώργιος Παπατζανής, του Μιχαήλ και της Ειρήνης το γένος Βιστάκη, είδε το πρώτο φως του ήλιου στις 30 Οκτωβρίου 1892 στον τόπο τούτο, το Ατσιπόπουλο. Εδώ έμαθε τα πρώτα γράμματα, στο τετραετές δημοτικό σχολείο του χωριού του. Στη συνέχεια τελείωσε το γυμνάσιο Ρεθύμνου, στο οποίο διακρίθηκε για τη φιλομάθεια, την εργατικότητα και την επιμέλεια του. Το ακαδημαικό έτος 1910-1911, γράφτηκε στη σχολή Φυσικών και Μαθηματικών επιστημών του πανεπιστημίου Αθηνών με αριθμό μητρώου 3533.
Τον Οκτώβριο του 1911 διέκοψε τις σπουδές του, που προοιωνίζονταν για αυτόν λαμπρή σταδιοδρομία. και κατατάχθηκε εθελοντής στον ελληνικό στρατό. Όταν άρχισαν οι βαλκανικοί πόλεμοι, τον Οκτώβριο του 1912, ο Γιώργης Παπατζανής μετατέθηκε στο Ανεξάρτητο Σύνταγμα Εθελοντών Κρητών, το οποίο έλαβε ενεργό μέρος σε όλες τις επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού στην Ήπειρο, με αποκορύφωμα τις επικές μάχες για την εκπόρθηση του οχυρού του Μπιζανίου και την απελευθέρωση των Ιωαννίνων, 21η Φεβρουαρίου 1913. Στη συνέχεια το σύνταγμα προωθήθηκε στη βόρεια Ηπειρο και έλαβε μέρος στις μάχες του Αργυροκάστρου, της Πρεμετής, της Κορυτσάς και της Μοσχόπολης. Από εκεί το σύνταγμα μεταφέρθηκε στην Καβάλα και στις αρχές του 1914 επέστρεψε στα Χανιά.
Κατά τους βαλκανικούς πολέμους οι Κρητικοί δεν επιστρατεύθηκαν, γιατί η Κρήτη δεν είχε ακόμη ενωθεί με την Ελλάδα. Δεν μπορούσαν, όμως, να παραμείνουν αδρανείς και αδιάφοροι στο κάλεσμα της μητέρας Ελλάδας, στην αγκαλιά της οποίας αγωνιζόντουσαν να πέσουν 100 χρόνια. Έτσι όσοι κρητικοί νέοι ήταν σε ηλικία στράτευσης έπρεπε να πάνε εθελοντές, γιατί διαφορετικά η κοινωνία τους στιγμάτιζε.
Την 1η Δεκεμβρίου 1913, ημέρα κατά την οποία η Κρήτη ενώθηκε με την Ελλάδα, ο Γεώργιος Παπατζανής ονομάστηκε δεκανέας. Ενώ την 1η Απριλίου 1914 προήχθη στο βαθμό του λοχία και στις 18 Μαίου 1914 απολύθηκε από το 3ο Σύνταγμα Κρητών.
Στις 11 Απριλίου 1915 κατετάγη στο σώμα μονίμων υπαξιωματικών ενώ το Σεπτέμβριο του ιδίου έτους προήχθη στο βαθμό του επιλοχία και το Δεκέμβριο του 1917 ονομάστηκε έφεδρος ανθυπασπιστής, . Έλαβε μέρος στη νικηφόρα μάχη του ΣΚΡΑ, 17 Μαίου 1918.
Η πατρίδα εκτιμώντας τις υπηρεσίες που προσέφερε και αξιολογώντας την όλη του στάση και συμπεριφορά, αλλά και τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση που επέδειξε σε όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες έλαβε μέρος, του απένειμε στις 24 Ιουλίου 1919 το βαθμό του ανθυπολοχαγού και με το βαθμό αυτό έλαβε μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία.
Κατά την εαρινή επίθεση του 1921 του ελληνικού στρατού εναντίον της οχυρής τουρκικής θέσης ΑΒΓΚΙΝ-ΝΤΟΥΖ ΝΤΑΓ-ΚΟΒΑΛΙΤΣΑ της γνωστής γραμμής Ινονού, ο ανθυπολοχαγός Γεώργιος Παπατζανής υπηρετούσε στο 28ο Σύνταγμα της δεκάτης μεραρχίας, η οποία βρισκόταν στο κέντρο της ελληνικής παράταξης. Στις 18 Μαρτίου 1921 η 10η μεραρχία δέχθηκε σφοδρή επίθεση ισχυρών τουρκικών δυνάμεων και αναγκάστηκε να υποχωρήσει προς την Προύσα. Άφησε όμως στο πεδίο της μάχης πολλούς νεκρούς.
Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο διοικητής του 28ου Συντάγματος, συνταγματάρχης Χρήστου, αλλά και ο ανθυπολοχαγός Γεώργιος Παπατζανής .
Ο Γιώργης Παπατζανής, ο γενναίος ατσιπουλιανός αξιωματικός, που εγκατέλειψε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο Αθηνών, για να υπηρετήσει την πατρίδα του, άφησε την τελευταία του πνοή, εκεί στα ποτισμένα με άφθονο ελληνικό αίμα υψώματα του ΝΤΟΥΖ- ΝΤΑΓ (ίσιο βουνο) .Έμεινε εκεί στα βάθη της Μικράς Ασίας, περιβαλλόμενος ,όμως, το στέφανο της αιώνιας δόξας.
Για το Γιώργη Παπατζανή, αλλά και για όλους αυτούς που πέφτουν για την πατρίδα η ζωή τους ποτέ δεν τελειώνει, από τη στιγμή που έσβησε, αθάνατη και πάλι αρχινά,
γιατί… τον αγήρων έπαινον ελάμβανον και τον τάφον επισημότατον, ουκ εν ώ κείνται μάλλον, αλλά εν ώ η δόξα αυτών … καταλείπεται. Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος …
γιατί αυτοί που θυσιάζουν τη ζωή τους για το κοινό καλό, λέγει ο Περικλής για τους νεκρούς του Πελοποννησιακού πολέμου, κερδίζουν τον αθάνατο έπαινο αλλά και τον πιο δοξασμένο τάφο, όχι αυτόν που κείτονται αλλά εκείνον στον οποίο η δόξα τους θα μένει αείμνηστος και θα υμνείται με λόγους σε κάθε ευκαιρία… Γιατί των επιφανών ανδρών τάφος είναι όλη η γη …
Η ελληνική πολιτεία του απένειμε το βαθμό του υπολοχαγού μετά θάνατο και τον τίμησε με το μετάλλειο του πολεμικού σταυρού τρίτης τάξεως. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του υπηρεσίας του είχε απονείμει και το μετάλλειο των βαλκανικών πολέμων καθώς και το μετάλλειο του τάγματος του Σωτήρος.
Σε λίγο θα αποκαλυφθούν οι προτομές των δύο ηρωικών ατσιπουλιανών αξιωματικών. Τους άνδρες αυτούς οφείλουμε, λέει ο Περικλής, να μιμηθούμε και να γνωρίζουμε , ότι θεμέλιο της ευτυχίας είναι η ελευθερία και της ελευθερίας η ευψυχία…. το εύδαιμον το ελεύθερον, το ελεύθερον το εύψυχον
.
Ας διατηρούμε άσβεστη τη μνήμη τους και να μη λησμονούμε ότι οι νεκροί μας μισούν την αδιαφορία..
Κι ας θυμηθούμε τους στίχους του ποιητή
Είναι χιλιάδες πιο καλά
Για την πατρίδα, την τιμή, τη λευτεριά,
Να κοιμηθείς στον τάφο σου
μ αμάραντη τη νιότη
σαν τον αετό περήφανη.
κι η δόξα η δική σας ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ