ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ
Απεβίωσεν εις Χανιά την 29ην Δεκεμβρίου 1976 εις ηλικίαν 90 ετών και
εκηδεύθη την επομένην εις την γενέτειράν του Ρέθυμνον εις τον τάφον
των γονέων του ο ε.α. στρατηγός Σόλων Καφφάτος.
Γόνος της μεγάλης και ιστορικής οικογενείας Καφφάτων, την οποίαν
έφερεν από την Κωνσταντινούπολιν μεταξύ άλλων ένδεκα ο νικητής των
Αράβων Σαρακηνών Νικηφόρος Φωκάς και περί το έτος 962 προς
ανανέωσιν του εξαφανισθέντος Ελληνισμού εκ της σφαγής των
κατακτητών. Επρόκειτο για τα λεγόμενα 12 αρχοντόπουλα τα οποία
ηγούντο των αποίκων.
Είμαι υπερήφανος διότι ο αείμνηστος στρατηγός με τιμούσε δια της
φιλίας του. Είχεν τεραστίαν μνήμην και συγκρατούσε κάθε
λεπτομέρειαν της πολυτάραχης ζωής του. Πλησίον του έμαθα
πάμπολλα πράγματα και πλήθος ιστορημάτων. Ποτέ δεν μιλούσε σε
πρώτον πρόσωπον διότι ήτο πολύ μετριόφρων και λίαν αξιοπρεπής.
Ο πατέρας του εχρημάτισε Διευθυντής Νομαρχίας Ρεθύμνης ο δε
αδελφός Λυκούργος ίδρυσε και διηύθυνε μέχρι του θανάτου του την
ημερησία εφημερίδα Ρεθύμνης ΒΗΜΑ την έκδοση της οποίας συνεχίζει
ο υιός του. Ελπίζω να δημοσιευθούν εκεί τουλάχιστον τα
απομνημονεύματα του εκλιπόντος στρατηγου.
Το έτος 1910 ο καλός μου φίλος Σόλων εις ηλικίαν 24 ετών και με
πανεπιστημιακάς σπουδάς έσπευσε εθελοντής υπό τας σημαίας του
ανασυγκροτουμένου παρά του Εθνάρχου Ελευθερίου Βενιζέλου
τρισένδοξου Ελληνικού στρατού.
Ως ήτο φυσικόν έλαβεν μέρος εις όλας τας μάχας αίτινες ελάμπρυνον
και πάλιν το όνομα της Αιωνίου Ελλάδος, από το έτος 1912 και
μετέπειτα και δημιούργησαν την Ελλάδα των δύο Ηπείρων και των
πέντε θαλασσών. Ενεφάνισαν το νέον ελληνικόν θαύμα.
Βαθμηδόν δια της ανδρείας του, της συνέσεώς του, της ακεραιότητός
του χαρακτήρος του, της δικαιοσύνης του, των χαρισμάτων του ηγέτου
και της μεγάλης του φιλοπατρίας κατώρθωσεν να ανέλθη στο λίαν
τιμητικόν αξίωμα του στρατηγού.
Όταν η Ελληνική Κυβέρνηση του Εμμαν. Τσουδερού κατέφθασεν
καταδιωκομένη από τους εισβολείς εις Κρήτην, τον προσέλαβεν ως
επιτελάρχην του υπουργείου Στρατιωτικών δια την πλήη ικανότητά του.
Με το πέρας της φοβεράς εκείνης Μάχης, ήτις επεσφράγισε την πλήρη
υποδούλωση του ταλαιπωρημένου έθνους μας συνελήφθη από τους
αλεξιπτωτιστάς Γερμανούς και μετεφέρθη αεροπορικώς εις Γερμανίαν
ως τρόπαιον και ενεκλείσθη εις στρατόπεδον συγκεντρώσεως
αιχμαλώτων μέχρι της λήξεως του φοβερού εκείνου πολέμου.
Έκτοτε ιδιώτευε στην πόλιν μας για την αγάπησε και γιατί είχεν λάβει
ως σύζυγον εκλεκτήν χανιώτισσα την κ. Κατίνα το γένος Παντελάκη.
Εζούσαν με αγάπη και τρυφερότητα και στο τέλος της ζωής των με
μεγάλη καρτερία και γενναιότητα, διότι το γήρας ουκ έρχεται μόνον. Σ’
αυτό προσετέθη θλάσις από πτώσι της κεφαλής του μηριαίου οστούν
της με αρχοντική εμφάνιση και καρδιά αγαπημένης του συζύγου.
Η τύχη δεν θέλησε να τους χαρίση παιδιά. Φυσικό το κτύπημα ήτο από
τα μεγαλύτερα αλλά το εδέχθησαν με στωικότητα και υπομονή Ιώβ.
Πάντως το γεγονός μου ενθυμίζει τον Θηβαίον στρατηγόν
Επαμεινώνδαν όστις όταν ηρωτήθη τι αισθάνεται που πεθαίνει άτεκνος
απήντησε. Όχι άτεκνος. Άφησα δύο θυγατέρας, τας μάχας της
Μαντίνειας και Λεύκτρων.
Πράγματι ο έξοχος στρατιωτικός και άνθρωπος στον οποίον προσφέρω
τον πτωχόν ύστατον αυτόν αποχαιρετισμόν ως δείγμα ευγνωμοσύνης
ωφέλησεν δεν έκλαψεν έκαμε το καλόν και ποτέ το κακόν, είπε καλούς
λόγους για όλους και ποτέ κακούς, ανακούφιση σε άλλους και ποτέ δεν
έγινε βάρος σε κανένα.
Η ήρεμη και ευγενική φυσιογνωμία του θα παραμείνη για πάντα βαθειά
χαραγμένη στη μνήμη μας. Είθε το παράδειγμά του να μιμηθούν όλοι
όσοι θέλουν να βοηθήσουν τον ιστορικόν τόπον μας. Και ιδίως η
στρατιωτική μας ηγεσία. Διότι ο ηγέτης θέτει σε κίνησι την μηχανή,
κατευθύνει ταύτην προς την ορθή κατεύθυνσι με το υπέροχον
παράδειγμα του με την γενναιοψυχία του και το φωτισμένο μυαλό του.
Τέτοιοι μεγάλοι πατριώτες και ηγέτες μας χρειάζονται σήμερον παρά
ποτέ, γιατί κινδυνεύομεν να καταποντισθώμεν δια παντός λόγω των
εξωτερικών πιέσεων και της καταραμένης εσωτερικής διχονοίας.
Αιωνία σου η μνήμη στρατηγέ Σόλων Καφφάτε. Ο Θεός ας παρηγορή
τους ορφανεμένους δικούς σου.
Κωστής Ε. Αλιφιέρης
ΒΗΜΑ ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1977