ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ κ. Εμμ. Παπαδογιάννη π. Υπουργού στην εφημερίδα ΒΗΜΑ Νοέμβριος 1954
Φίλε Κύριε Διευθυντά
Θα απασχολήσω και πάλι τας στήλας του αγαπητού «Βήματος» με θέμα αυτήν την φορά, την αποπεράτωσιν ή μάλλον της εγκατάλειψιν του Ι. Ναού των Τεσσάρων Μαρτύρων. Όταν κατά το 1949 επελήφθη πρωτοβούλως του ζητήματος η Εκκλησιαστική Επιτροπή ύψωσε το ανάστημά της, είχε τα μεγαλεπήβολα σχέδια της είχε αντιρρήσεις…και με το αρνητικόν πνεύμα της επιδιώξεως του τέλειου.. δια να μην γίνεται τίποτε μόνο που δεν μου απηγόρευσε να επιλήφθη του θέματος, με διαφόρους προφάσεις, και να διαθέσω όσα διέθεσα. Και όταν με την επιμονήν μου ήρχησε το έργον, δια να φανεί τοι κάτι κάνει κι αυτή, ανέπτυξεν επιδεικτικήν δραστηριότητα προς συλλογήν εράνων και γενική εγεννήθη τότε η εντύπωσις ότι θα εξασφαλίζοντο πλούσια τα μέσα της διακοσμήσεως και του καλωπισμού του Ναού, όταν θα παραδίδετο εις αυτήν το κτίριον ώστε βάσιμα εγεννήθη η προσδοκία ότι ταχέως θα απεδίδετο εις την λατρείαν της φιλοχρίστου κοινωνίας ο Ναός.
Δια την κατεδάφισην του ετοιμόρροπου κτίσματος και τη ανέγερσιν του σημερινού ναϊσκου διετέθεσαν εξ ειδικού κονδύλιου αρχικώς 125.000.000 και όταν απεδείχθησαν ανεπαρκή έτερα 60.000.000 ήτοι σύνολον 185.000.000 δραχμών. Και έγιναν μεν αδικαιολόγητοι καθυστερήσεις αποπεράτωσης του κτιρίου μετά την εκ του υπουργείου της ανοικοδομήσεως αποχώρησιν μου, αλλ’ οπωσδήποτε προς τριετίας αποπερατώθη το έργον, διότι η πίστωσις είχε κατετέθη εις την Τράπεζαν και δεν ήτο δυνατή και διάθεσίς της προς άλλους σκοπούς, ως συνέβη δι άλλα έργα, ως η χρηματοδότησις είχε διαταχθεί επί των ημερών μου (υδραγωγείου και Νοσοκομείου Ρεθύμνης και άλλα ).
Και με την αποπεράτωσιν του κτιρίου και την παράδοσιν του εις την Εκκλησιαστικήν αρχήν εγεννήθη εύλογος προσδοκίαν ότι η Επιτροπή θα μέριμνά δια την διακόσμησιν και τη συμπλήρωσιν του Ναού και εις Αθήνας έφθασεν η πληροφορία ότι τα εγκαίνια του θα ετελούντο κατά την επέτειον του μαρτυρίου κατ’ Οκτώβριον 1951 η οποία θα συμπίπτει κατά θείαν σύμπτωσίν με τη μεγάλη Εθνικήν Επέτειον τη 28 Οκτωβρίου.
Αλλ’ εκ των πραγμάτων διεψεύθησαν και αι προσδοκίαι και αι πληροφορίαι και αι υποσχέσεις. Με τη συνήθη μακαριότητα τα πάντα εσταμάτησαν και πάσα σχετική κίνησης περιήλθεν εις νέκρωσιν. Θλιβερά διαπίστωσις μοιρολατρείας. Ολοι υπο μανδραγόραν καθεύδουν και η επιδεκτική δραστηριότης και τα μεγαλεπήβολα σχέδια εξητμίσθησαν!
Τιθεμένον κατά μέρος ζητήματος του Εθνικού νομίζω ότι χρέος έχουν οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι το νομού να επιληφθούν του θέματος . Ο Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου ως τυπικός και ουσιαστικός αρμόδιος αλλα και ο Λάμπής και Σφακίων ως ηθικώς θεματοφύλαξ της υποχρεώσεως και αποδόσεως τιμών εις του Μάρτυρας τους οποίους εγέννησεν η Λάμπη της οποίας είναι θρέμματα και της οποίας είναι ο πνευματικός αρχηγός.
Φιλικώτατα
ΕΜΜ. Μ. ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ