Θάρρους πηγή, που με της πίστης την ισχύ
Έστεργε πάντα να δροσίζει πονεμένους
Μένεις στη θύμιση, πανάχραντη ψυχή
Ίσκιος αγγέλου, σε καιρούς απελπισμένους.
Στα μοναστήρια που τους έδωσες μορφή
Το μοιρολόι αναβλύζει κι απ’ την πέτρα
Ομίχλη πένθους τα τυλίγει ως την κορφή
Και η οδύνη ξεπερνά του νου τα μέτρα
Λιμάνι ήσουν για σκοπούς ναυαγισμένους
Ήθελες όλους σταυροφόρους στο καλό
Στήριγμα ήσουν σε αγώνες φωτισμένους.
Μνήμες λαμπρές τώρα το δρόμο σου φωτίζουν
Άμετρης κι άδολης αγάπης προσφορά
Ρόδου θυμίαμα τη σκέψη πλημμυρίζουν
Κληροδοτήματα του μόχθου σου ιερά
Άσπιλος έζησες κι ανέσπερος θα μένεις
Κλώνος δικαίων κι ευλογίας χαραυγή
ήσουν τγός πνευματικός και παραμένεις
Στα βήματά μας, αξιών μαρμαρυγή.