Ο κάθε τόπος είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ιστορία των ανθρώπων του. Ένα μεγάλο και σπουδαίο κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας του Ρεθύμνου είναι ο Μανώλης Καλαϊτζάκης. Άνθρωπος δίκαιος, με μεγάλη αγάπη για τον τόπο του, παθιασμένος δημοσιογράφος με αιχμηρή αλλά και λυρική πένα, «εραστής» του γραπτού λόγου, οραματιστής ως δήμαρχος, ικανότατος δικηγόρος, υπερασπιστής της δημοκρατίας σε δύσκολες εποχές, δάσκαλος για όσους είχαν την τύχη να δουλέψουν μαζί του.
«Ψυχή» της εφημερίδας «Κρητική Επιθεώρηση» στην οποία άφησε σπουδαία παρακαταθήκη, ο νεότερος δήμαρχος της χώρας μετά την μεταπολίτευση, με επιτυχή πορεία, άνθρωπος με ανιδιοτελή και ανυστερόβουλη προσφορά, στοργικός οικογενειάρχης.
Η σύζυγός του Λιλή, τα παιδιά του Γιάννης και Μελχής, ο εγγονός του Μανωλης, η οικογένεια της «Κρητικής Επιθεώρησης», φίλοι, συμμαθητές, συνάδελφοι, όλοι οι παλιοί ρεθυμνιώτες κρατούν ζωντανή τη μνήμη του Μανώλη Καλαϊτζάκη, τριάντα χρόνια από το μισεμό του. Όλοι όσοι τον θυμούνται με αγάπη και όσοι έμαθαν για αυτόν στην πορεία της ζωής τους, παραβρέθηκαν στην εσπερίδα μνήμης που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης στο κατάμεστο «Σπίτι του Πολιτισμού».

Οι τέως υπουργοί Νίκος Σηφουνάκης και Γιώργης Περάκης, ο διακριμένος πανεπιστημιακός Γιώργος Αλεξανδράκης, ο πρώην αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου,Γιώργος Χλαμπουτάκης, ο τέως βουλευτής Ηλίας Λαμπίρης, ο τέως νομάρχης Γιώργος Παπαδάκης, ο Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ Ευγένιος, η αντιπεριφερειάρχης Ρεθύμνου Μαίρη Λιονή, ο δήμαρχος Ρεθύμνου Γιώργος Μαρινάκης ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Ρεθύμνου Γιώργος Γιακουμάκης, ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Βαγγέλης Μουνδριανάκης, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, δικηγόροι, επιχειρηματίες και φίλοι της οικογένειας τίμησαν την μνήμη του..
Την εκδήλωση συντόνισε η δημοσιογράφος Εύα Λαδιά, ενώ για τον Μανώλη Καλαϊτζάκη μίλησε ο Εμμανουήλ Μύρ. Γιαννακάκις, δικηγόρος Αθηνών Παρ΄Αρείω Πάγω.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΟΛΓΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΓΙΑΝΝΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΗ
Χαιρετισμό στην εκδήλωση έστειλε ο υπουργός Μεταφορών, βουλευτής Ρεθύμνου Γιάννης Κεφαλογιάννης, καθώς λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν μπόρεσε να παραστεί στην εκδήλωση.
Στο μήνυμα του ανέφερε: «Θα ήθελα, να απευθύνω με αυτά τα λόγια έναν ελάχιστό φόρο τιμής απέναντι σε έναν άνθρωπο που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στην εξέλιξη και ανάπτυξη αυτού του τόπου, προσθέτοντας το δικό του ξεχωριστό λιθαράκι στην συλλογική μας μνήμη και ταυτότητα.
Σε εποχές δύσκολες, ο Μανώλης Ι.Καλαϊτζάκης αφιέρωσε ψυχή και σώματι στον τόπο που γεννήθηκε και αγάπησε, υπηρετώντας το Ρέθυμνο από κάθε μετερίζι. Υπήρξε άνθρωπος μαχητικός και επίμονος, με πίστη στις ιδέες και στο όραμα του. Υπηρετώντας το Ρέθυμνο τόσο μέσα από την επαγγελματική δραστηριότητα ως δημοσιογράφος και ως δικηγόρος, όσο και από την θέση του Δημάρχου Ρεθύμνης την οποία του εμπιστεύτηκαν οι συμπολίτες του.
Θα ήθελα να σας εκφράσω τον ειλικρινή θαυμασμό μου για τη σημερινή αναδρομή και την απόδοση φόρου τιμής σε ένα σπουδαίο Ρεθεμνιώτη. Αποτελεί ηθική μας υποχρέωση να γνωρίζουμε την ιστορία μας, τιμώντας όλους όσους συνέβαλαν και συνέθεσαν τη μακρόχρονη ιστορική μας διαδρομή. Ένας από αυτούς ήταν και ο Μανώλης Ι. Καλαϊτζάκης.
Ευχόμαι, η μνήμη του, να είναι αιώνια».
Λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν μπόρεσε να παραστεί στην εκδήλωση η βουλευτής Α΄ Αθήνας της ΝΔ Όλγα Κεφαλογιάννη, η οποία απέστειλε χαιρετισμό στην εκδήλωση. Η κα Κεφαλογιάννη ανέφερε: «Τριάντα χρόνια μετά, η μνήμη του εκλιπόντος διατηρείται ακόμα φωτεινή, όπως συμβαίνει με κάθε εμβληματική προσωπικότητα ενός τόπου.
Εμείς οι νεότεροι δεν ζήσαμε τον αποψινό τιμώμενο στην ενεργή δράση του.
Ευτύχησα όμως να διδαχθώ πολλά για αυτόν μέσα από τις αναμνήσεις του πατέρα μου, Γιάννη Κ. Κεφαλογιάννη, με τον οποίο ο Μανώλης Καλαιτζάκης είχε στενή συνεργασία τόσο ως Δήμαρχος όσο και ως δημοσιογράφος.
Συναγωνιστές σε κοινούς στόχους για την ανάπτυξη του Ρεθύμνου, αξιώθηκαν να δουν αρκετά από τα θέματα για τα οποία αγωνίστηκαν, όπως ο παραλιακός δρόμος και το Πανεπιστήμιο, να υλοποιούνται.
Η εσπερίδα είναι πιστεύω μια ιδανική ευκαιρία να αναλογιστούμε ότι η τοπική κοινωνία οφείλει έμπρακτα να τιμήσει την μνήμη των οραματιστών που έχουν αφήσει πίσω τους μεγάλη παρακαταθήκη στον τόπο και έδωσαν αναπτυξιακή πνοή και δυνατότητες ευημερίας στους Ρεθεμνιώτες.
Ο Μανώλης Καλαϊτζάκης άφησε μνήμη αγαθή, ενός ασυμβίβαστου αγωνιστή, ενός χαρισματικού αρθρογράφου με πέννα απαράμιλλης δυναμικής , ενός δραστήριου Δημάρχου κι ενός Ρεθεμνιώτη ευπατρίδη.
Κι έτσι θα τον θυμόμαστε πάντα.
Συγχαίροντας τους συντελεστές της εκδήλωσης για την πρωτοβουλία τους αυτή εύχομαι κάθε επιτυχία στο έργο τους.
Συνεχίζουν επάξια το έργο του Μανώλη Καλαϊτζάκη και των προγόνων τους και με αιχμή του δόρατος την Κρητική Επιθεώρηση βρίσκονται πάντα στην πρώτη γραμμή κάθε καλού αγώνα για το Ρέθυμνο και τους Ρεθυμνιώτες».
Μήνυμα χαιρετισμού στην εκδήλωση έστειλε και ο βουλευτής Ρεθύμνου του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Ξανθός, που λόγω υποχρεώσεων δεν παραβρέθηκε.
Την εκδήλωση χαιρέτισε και ο τ. δήμαρχος Ρεθύμνου, Δημήτρης Αρχοντάκης.

«ΤΡΥΦΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ»
Η εκδήλωση ξεκίνησε με την Εύα Λαδιά να τονίζει πως «δεν πρόκειται απλά για ένα συναπάντημα μνήμης και τιμής, μια απλή κοινωνική εκδήλωση. Απόψε η μνήμη ξυπνά όσα ζήσαμε με τον μεγάλο δάσκαλο της δημοσιογραφίας , τον αξέχαστο δήμαρχο , τον δραστήριο άνθρωπο , τον μοναδικό άνθρωπο τον Μανώλη Καλαϊτζάκη»
Στη συνέχεια το λόγο πήρε αντιπεριφερειάρχης Μαίρη Λιονή, μεταφέροντας και τον χαιρετισμό του περιφερειάρχη Κρήτης Σταύρου Αρναουτάκη που δεν μπόρεσε να παραστεί.
Η κα Λιονή μίλησε με συγκίνηση για τον εκλιπόντα τον οποίο γνώρισε ως νέα δικηγόρος και ξένη ακόμα τότε στο Ρέθυμνο, καθώς όπως είπε, προσπαθούσε να μάθει τη δικηγορία αλλά και τους ανθρώπους του Ρεθύμνου. «Με έπαιρνε δίπλα του μόλις έμπαινε στο δικηγορικό σύλλογο και μου έλεγε για το Ρέθυμνο, για τη πόλη, για τους ανθρώπους, για συμπεριφορές, για νοοτροπίες. Για μένα ήταν δάσκαλος… Θα ήθελα να καταθέσω εδώ ότι ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που όταν ήρθα στο Ρέθυμνο και στο Δικηγορικό Σύλλογο άνοιξαν την αγκαλιά τους, τον θυμάμαι με πολύ σεβασμό, εκτίμηση και αγάπη γιατί ήταν από τους ανθρώπους που με έμαθε τι είναι το Ρέθυμνο και πως πρέπει να φέρομαι και να αγαπώ τους ανθρώπους του. Αυτός ήταν ο Μανώλης. Παρόλο που η πένα του ήταν παρά πολύ δύσκολη, στη δημοσιογραφία ήταν άριστος, ήταν πάρα πολύ τρυφερός άνθρωπος».
Με αφορμή τη δικτατορία, μαθητής τότε ο σημερινός δήμαρχος Γιώργος Μαρινάκης,έψαξε να μάθει ποιος είναι ο Μανώλης Καλαϊτζάκης που… ζητούσε να δει σε μια ομιλία του στην πλ. Τεσσάρων Μαρτύρων ο Στυλιανός Παττακός. «Μου έκανε εντύπωση που ο Παττακός ζητούσε μόνο έναν άνθρωπο και αυτός ήταν ο τιμώμενος.. Και μετά έμαθα, γιατί παρακολούθησα και μέσα από το τοπικό τύπο, ότι ήταν εκείνος ο περίπλοκος «εραστής του γραπτού λόγου», που μέσα από δύσκολες περιπλοκάδες της λογοκρισίας, μπορούσε να περάσει μηνύματα, έντονης κριτικής του καθεστώτος και προάσπισης των ελευθερίων και της δημοκρατικότητας του τόπου μας».
Ο κ. Μαρινάκης είπε χαρακτηριστικά για τον εκλιπόντα πως «αν ξαναγεννιόταν και τον ρωτούσε ο Θεός τι θα ήθελε να είναι σε όλη του τη ζωή , θα έλεγε πάνω από όλα δημοσιογράφος. Όχι ότι τα άλλα τα παραμέλησε και ως δήμαρχος ήταν εξαιρετικός, προσπάθησε να πάει πολλά πράγματα της πόλης μπροστά… Γιατί ήξερε να συνεργάζεται ήξερε να διεκδικεί και πάνω από όλα ήξερε να αγαπά τους ανθρώπους και τον τόπο».
Το λόγο πήρε στη συνεχεία ο Νίκος Μαριόλος, τονίζοντας πως «ο Μανώλης Καλαϊτζάκης έγραψε τη δική του ιστορία με ανεξίτηλα γράμματα που δεν θα σβήσουν ποτέ από το πάνθεον των σημαντικών προσωπικοτήτων του Ρεθύμνου» (θα δημοσιεύσουμε ολόκληρη την ομιλία σε επόμενο φύλο της εφημερίδας μας).
Την προσωπική του εμπειρία κατέθεσε και ο δημοτικός σύμβουλος Γιώργος Σταράκης:«1974. Η χούντα πέφτει, επιστράτευση. Προσωρινός δήμαρχος ένας αείμνηστος δικαστικός , ο Καπερώνης. Η πρώτη λαϊκή συνέλευση μετά τη πτώση της Χούντας γίνεται στα Περιβόλια… Βγαίνουν τα αποτελέσματα 64% . Ο Καλαϊτζάκης δεν ήταν αχάριστος, καλεί το επιτελείο του και λέει «θα πάμε πρώτα στα Περιβόλια να χαιρετήσουμε». Αθάνατος να είναι .

ΕΜΜ. ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΙΣ: ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΣ, ΜΑΧΗΤΗΣ, ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ, ΡΕΘΕΜΝΟΛΑΤΡΗΣ Ο Μ. ΚΑΛΑΙΤΖΑΚΗΣ
Για τον Μανώλη Καλαιτζάκη μίλησε με συγκίνηση και ευαισθησία ο δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω Εμμ. Γιαννακάκις:
«Ι. Τον τιμώμενο και πολύ πρόωρα αναχωρήσαντα για την αιωνιότητα αείμνηστο Εμμανουήλ Ιωάννου Καλαϊτζάκη είχα την τύχη να γνωρίσω από μαθητής στο Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων Ρεθύμνης, τον Οκτώβριο του έτους 1957 (με την ευκαιρία της παρελάσεως της 28ης Οκτωβρίου), όταν εκείνος ήταν δεξιός παραστάτης στην Σημαία κι εγώ αριστερός, ως πρώτοι μαθητές των τάξεών μας (Ζ΄ και Στ΄ αντίστοιχα), με Σημαιοφόρο τον μετέπειτα Πολιτικό Μηχανικό κ. Αντώνη Τσίχλη. Το επόμενο έτος σημαιοφόρος ήταν ο Μανώλης Καλαϊτζάκης, τον οποίο είχα την τιμή να διαδεχθώ ένα χρόνο αργότερα.
Στην συνέχεια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη Νομική Σχολή όπου φοιτούσαμε και οι δύο, συνδεθήκαμε με στενή, αταλάντευτη και αδιατάρακτη φιλία που διήρκεσε μέχρι τέλους.
Η πλημμυρίδα των συναισθημάτων που με διακατέχουν δυσχεραίνουν την εκ μέρους μου αποτίμηση του τεράστιου μεγέθους της προσωπικότητός του.

ΙΙ. Ο Μανώλης Καλαϊτζάκης ήταν μια ακτινοβολούσα και χαρισματική προσωπικότητα ως σπουδαστής, στην συνέχεια ως δικηγόρος, ως δημοσιογράφος, ως Δήμαρχος, ως οικογενειάρχης και ως άνθρωπος.
΄Ηδη από το Δημοτικό Σχολείο ξεχώρισε.
Η ευφυΐα του, η φιλομάθειά του και η κλίση του στα φιλολογικά μαθήματα ήσαν εμφανείς με κατάδηλα τα δείγματα της αγάπης του στην δημοσιογραφία, όπως προκύπτει από την εφημεριδούλα που έβγαζε μαζί με τους συμμαθητές του της Στ΄ Δημοτικού, την “ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ”, όπως την αποκαλούσαν.
Μπορεί άνετα να υποστηριχθεί ότι τα γραπτά του υποδηλώνουν ότι είχε πρώϊμη ωριμότητα.

ΙΙΙ. Ως δικηγόρος υπηρέτησε με ζήλο και αφοσίωση στο καθήκον, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, υπερασπιζόμενος σθεναρά το δίκιο του εντολέως – πελάτου του με εντιμότητα, ευπρέπεια, αξιοπρέπεια και σεμνότητα.
Διακατείχετο από αγωνία και βασανιζότανε, προκειμένου να βρει τρόπους ώστε να αποδοθεί το δίκιο στον εντολέα του.
Τα δικόγραφά του, δομημένα αριστοτεχνικά, με κομψές και καίρια στοχευμένες εκφράσεις, με πληθώρα ευρηματικών νομικών και πραγματικών επιχειρημάτων και συλλογισμών εντυπωσιάζουν και προδίδουν οξύνεια, ευφυΐα και ευρυμάθεια.
Αλλά και ο προφορικός του λόγος δεν υστερούσε του γραπτού, έχοντας στιλπνότητα και χάρη.
Ενθυμούμαι ένα καλοκαίρι στο εδώ Πλημμελειοδικείο, προεδρεύοντος του λαμπρού δικαστή και ανθρώπου, που εξελίχθηκε σε Αρεοπαγίτη, αειμνήστου Νικολάου Συροπούλου, νέος τότε δικηγόρος υπερασπίσθηκε στην σχετική πολύ ενδιαφέρουσα δίκη κατηγορουμένους φοιτητές για αντιδιδακτορική δράση. Τους υπερασπίσθηκε και μάλιστα σε δύσκολες ώρες, με όλους τους εντεύθεν κινδύνους, με σθένος, παρρησία, μεστότητα επιχειρημάτων, καλλιέπεια, ορθό και πειστικό λόγο. Στην δίκη αυτή που διήρκεσε επί πολλές ώρες, και μετά το μεσονύκτιο, στην οποίαν παρευρισκόμουν, εξετάσθηκαν μάρτυρες υπερασπίσεως ο τότε Δήμαρχος κ. Δημήτριος Αρχοντάκης και ο μακαρίτης Κωνσταντίνος Χαμαράκης. Αποτέλεσμα: η αθώωση όλων.
Διεξήγαγε τις δίκες στις διάφορες υποθέσεις που του ανετίθεντο με κοσμιότητα, ακόμη και σε σκληρές αντιδικίες, περιοριζόμενος αυστηρά στην υπόθεση και ουδέποτε στα πρόσωπα, συμπεριφορά προδίδουσα σαφή δείγματα της αρχοντιάς και του ευγενούς χαρακτήρος του.
Αγαπούσε και εκτιμούσε όλους τους συναδέλφους του, με τους οποίους οι σχέσεις του ήταν άριστες, συμπεριφερόμενος με ευθύτητα και ευγένεια.

IV. Αυτό όμως που υπήρξε το πάθος του ήταν η δημοσιογραφία, δείγματα της οποίας ενεφάνισε, όπως προείπα, ήδη από το Δημοτικό Σχολείο.
Η αρχική αγάπη του μεγάλωνε και δυνάμωνε στα γυμνασιακά και στα μετέπειτα φοιτητικά του χρόνια και έγινε έρωτας και μάλιστα σφοδρός στην συνέχεια.
Μνημεία λόγου και δείγματα γραφής τα κείμενά του. Καρπός του σπινθηροβόλου και ευστρόφου πνεύματός του και της υψιπετούς και διεισδυτικής του σκέψης σαγηνεύουν, γοητεύουν και συναρπάζουν.
Υπήρξε, χωρίς υπερβολή, δεξιοτέχνης απαράμιλλος και δεινός του λόγου χειριστής και άφησε εποχή.

Τα χρονογραφήματά του εντυπωσιάζουν τόσο, ώστε να φέρνουν στον νου αυτά του μεγάλου δημοσιογράφου της εφημερίδας “ΤΟ ΒΗΜΑ” των Αθηνών Παύλου Παλαιολόγου, τον οποίο εθαύμαζε έχοντάς τον ως πρότυπο.
Κατατάσσεται στους πολύ μεγάλους δημοσιογράφους.
Με αριστουργηματική λογοτεχνική δεινότητα και χάρη διασάλπιζε τα πιστεύω του με σεμνότητα, αλλά και με δυναμισμό, παληκαριά και παρρησία.
Συνελάμβανε τα θέματα, τα οποία με χαρακτηριστική ευκολία και άνεση ανεδείκνυε και είχαν την εμφάνιση δοκιμίων, σαν να ήταν αποτέλεσμα πολύχρονης επεξεργασίας, ενώ ήταν προϊόντα χρόνου ολίγων μόλις λεπτών της ώρας.
Γνώστης, και μάλιστα βαθύς, των προβλημάτων και της κοινωνικής ζωής του αλμυροφίλητου Ρεθύμνου, της σφιχταγκαλιασμένης από την θάλασσα αγαπημένης του πολιτείας, προσπαθούσε να τα αναδείξει, προκειμένου να επιλυθούν με την ηχηρότερη βροντής – όπως προσφυέστατα απεκλήθη – γραφίδα του. Γραφίδα με την οποία δίκην νυστεριού με σιγουριά, δεξιότητα και τόλμη άνοιγε παληές ή καινούριες απεριποίητες και κακοφορμισμένες πληγές, τις οποίες καυτηρίαζε, προσπαθώντας να τις θεραπεύσει.
Ελάτρευε “το Ρεθυμνάκι” μας και γι΄ αυτό τον λόγο εύστοχα εχαρακτηρίσθη και απεκλήθη “Ρεθεμνολάτρης”. Του αξίζει και αποδίδει αυτό που ένοιωθε και πράγματι ήταν. Ο Μανώλης Καλαϊτζάκης δεν αγαπούσε απλώς το Ρέθυμνο, το λάτρευε.
Θα σας εκμυστηρευθώ ότι, όταν επισκεφθήκαμε το 1975 με την γυναίκα μου, μετά τον γάμο μας, για πρώτη φορά μαζί το Ρέθυμνο, ήλθε ο αείμνηστος Μανιός στο Ξενοδοχείο που διεμέναμε, μας πήρε και μας περιήγαγε επί ώρες στους δρόμους της παληάς πόλης, ξεναγώντας μας. Εντυπωσιασθήκαμε, όχι τόσο από τις πλούσιες γνώσεις του, που ανεδύοντο από τα λόγια του, όσο από το πάθος, την ζέση και την φλόγα του για το Ρέθυμνο.
΄Ανθρωπος με κύρος, ήθος, ευπρέπεια, ευαίσθητος, με παλλόμενη καρδιά και πραγματικό ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους, έθεσε την γραφίδα του στην υπηρεσία του τόπου με αποφασιστικότητα και αγωνιστικότητα.
Υπήρξε η ψυχή της αρχαιότερης ημερήσιας εφημερίδας της Κρήτης, της “ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ”. Τα κείμενά του, που εδημοσιεύοντο σ΄ αυτή τόσον υπό μορφή άρθρων όσον και ιδίως στην πασίγνωστη στήλη “Ρεθεμνιώτικα και άλλα”, εντυπωσιάζουν.
Και όταν ακόμη τα κείμενά του ήταν καυστικά, διακρίνονταν από αγνότητα, ανθρωπιά και ευπρέπεια, ιδιότητες δηλωτικές του ήθους του.
Πάλευε με την πένα του ακόμη και στους πιο δύσκολους και χαλεπούς καιρούς, χωρίς ν΄ απογοητεύεται, αλλά και χωρίς να πτοείται, δίδοντας θάρρος, ελπίδα και αισιοδοξία.
Ιδιαίτερης μνείας αξίζουν τα τολμηρά κείμενά του όταν υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία, στην εποχή της 7ετίας με τους εντεύθεν κινδύνους που διέτρεχε, στα οποία με ευρηματικότητα και με διάφορες φραστικές επινοήσεις υπερπηδούσε τα σχετικά εμπόδια και την λογοκρισία, που κάνουν τον θαυμασμό μας ακόμη μεγαλύτερο για την αναδιδόμενη από αυτά ακατάβλητη γενναιότητά του.
Είχε την τιμιότητα και την παλληκαριά να παραδέχεται το λάθος που είχε διαπράξει ή όταν ενόμιζε ότι είχε διαπράξει – που σπάνια διέπραττε – και δεν δίσταζε να επαινεί και να επιβραβεύει και ό,τι θετικό προήρχετο ακόμη και από πολιτική παράταξη στην οποία δεν προσέκειτο.

Γόνος δύο μεγάλων οικογενειών του τόπου μας, ο Μανώλης ο Καλαϊτζάκης, των Τσουδερών και των Καλαϊτζάκηδων συνέχισε και ελάμπρυνε την μεγάλη και μακρόχρονη ιστορική δημοσιογραφική παράδοση των τελευταίων, η οποία συνεχίζεται και διευρύνεται επάξια από τους Ιωάννη και Γεώργιο Καλαϊτζάκη, γυιούς του Στέλιου Καλαϊτζάκη, αδελφού του Μανώλη.
Υπηρέτησε με σεμνότητα, λεβεντιά, πίστη και πάθος τα υψηλά ιδανικά, στα οποία βαθειά επίστευε και διασάλπιζε. Της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της ανθρωπιάς καθώς και όλες τις αρχές και αξίες.
΄Ηταν το καταφύγιο και ο θερμός συμπαραστάτης εκείνων που προσέτρεχαν σ΄ αυτόν.
Πικράθηκε πολλές φορές από ανθρώπους για τους οποίους προσπάθησε, αγωνίσθηκε και βοήθησε. ΄Ομως δεν αποκαρδιώθηκε ούτε βαρυγκόμισε ούτε και μετάνοιωσε.
΄Οχι μόνο δεν άνοιξε ποτέ το στόμα του να πεί κάτι σε βάρος αγνωμόνων, τους οποίους συνέδραμε και που τον πίκραναν, αλλά συνέχισε την προσφορά και την προς αυτούς βοήθειά του.
Πολλές φορές σε συζητήσεις μας του έλεγα:
“ Μανιό, μα αυτός……” Εκείνος μου απαντούσε:
“Δεν βαριέσαι…..” και άλλαζε κουβέντα.
Τόσο μεγαλειώδης ήταν, διακατεχόμενος από τις αναλοίωτες αρχές και αξίες του Χριστιανισμού, στις οποίες επίστευε χωρίς τυμπανοκρουσίες.

V. Εκτιμώντας τα πιο πάνω προσόντα του οι Ρεθεμνιώτες, που ξέρουν να εκτιμούν τους ανθρώπους, τον εξέλεξαν Δήμαρχό τους.
΄Ηταν ο πρώτος Δήμαρχος της πόλεώς μας μετά την μεταπολίτευση το έτος 1974 και ο νεώτερος τότε Δήμαρχος της πατρίδας μας.
Υπηρέτησε με σθένος τα θέματα του Ρεθύμνου και από την θέση αυτή.
Επέδειξε ασυνήθη δραστηριότητα στην προώθηση και λύση των προβλημάτων της πόλης, των οποίων ήταν πλήρως ενήμερος.
Συνεδύαζε προσήνεια, ανεπιτήδευτη ευγένεια και τρυφερότητα με ασυμβίβαστη αγωνιστικότητα.
Επετέλεσε σπουδαίο έργο, που με περισσή σεμνότητα αρνήθηκε να προβάλει.
Η προσφορά του στο Ρέθυμνο υπήρξε αφειδώλευτη, αφιλοκερδής, ανιδιοτελής και ανυστερόβουλη.
Αποχωρώντας από το αξίωμα απεκόμισε μόνο την ικανοποίηση ότι έκανε το καθήκον του και αυτό που του υπηγόρευε η ανθρωπιά και η συνείδησή του.
Στον αείμνηστο Μανώλη Καλαϊτζάκη βρίσκει πλήρη εφαρμογή η ρήση του σοφού Βίαντα.
“δει τον αγαθόν άνδρα παυόμενον της αρχής μη πλουσιώτερον, αλλά ενδοξότερον γεγονέναι”.

Δίκαια χαρακτηρίσθηκε επιτυχημένος Δήμαρχος.

Επί Δημαρχίας του επισκέφθηκαν και ετίμησαν την πόλη μας κορυφαίοι άνθρωποι του πνεύματος και μάλιστα Ακαδημαϊκοί και της πολιτικής. Ο τότε Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος.
Οι προσφωνήσεις προς αυτούς και οι εκφωνηθέντες Λόγοι του είναι και παρέμειναν μνημειώδεις, σε τέτοιο μάλιστα σημείο που κορυφαίος πολιτικός, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αισθάνθηκε την ανάγκη, αξιολογώντας την προς αυτόν προσφώνησή του, να του πει:
“Κύριε Δήμαρχε
Δικαιώσατε την πνευματική
παράδοση του Ρεθύμνου”
΄Οχι μόνο μνημεία λόγου, αλλά και εκπληκτικές σε νοηματική σύλληψη και έκφραση αποτελούν οι μοναδικές στο είδος τους φράσεις, όπως αυτή η ασυλλήπτου μεγαλείου, που ως Δήμαρχος στην δεξίωση που παρέθεσε ο Δήμος Ρεθύμνης την 30 Οκτωβρίου 1975, προσφωνώντας τον ακαδημαϊκό και εξέχοντα πνευματικό άνθρωπο, τον Ρεθεμνιώτη, τον Πηγιανό, Παντελή Πρεβελάκη, είπε:
“Περάσατε ζωντανός στην αθανασία”
Χαρακτήρισα “Πηγιανό” τον Παντελή Πρεβελάκη όχι αυθαίρετα.
Ο ίδιος, απαντώντας στην προσφώνιση που του έγινε στο χωριό Πηγή του Ρεθέμνου μας από τον εκ Πηγής προερχόμενο, φωτισμένο ιερωμένο, αλλά και πολέμαρχο, γιγαντομάχο, προηγούμενο της Ι.Μ. Αρκαδίου, αείμνηστο Διονύσιο Ψαρουδάκη, κατά το ανέβασμα το έτος 1966 στο Ρέθυμνο του θεατρικού του έργου “Ηφαίστειο”, είπε:
“ ΄Υστερα από τις φιλοξενίες σας στο Αρκάδι, σας ξαναβλέπω τώρα εδώ στην Πηγή, το κοινό μας χωριό”

VI. Ως οικογενειάρχης υπήρξε εξαίρετος.
Εδημιούργησε με την ζηλευτή συμβολή της αγαπημένης και εξαιρετικής συζύγου του Λιλής, που από τα φοιτητικά θρανία στάθηκε δίπλα του αχώριστη και πολύτιμη βοηθός και συμπαραστάτης σε κάθε του βήμα, αδιάκοπα με λατρεία και αφοσίωση, και που τον εμψύχωνε σε κάθε του προσπάθεια, μια αξιοζήλευτη οικογένεια εις την οποίαν ήταν αφοσιωμένος.
΄Ηταν σπουδαίος σύζυγος και στοργικός πατέρας.

VII. Ως άνθρωπος ήταν ευχάριστος στις συντροφιές, τις περισσότερες από τις οποίες οργάνωνε, με πηγαίο χιούμορ, ακόμη και με αυτοσαρκασμό. Γελαστός με το χαρακτηριστικό της μεγαλωσύνης του χαμόγελο, ευπροσήγορος, πράος, μειλίχιος, μετριόφρων, ευαίσθητος, απλός και ευγενής. Με μεγαλείο ψυχής και ανθρωπιά και ό,τι άλλο ο όρος αυτός περιλαμβάνει, αρετές που κληρονόμησε από τους υπέροχους γονείς του και εφρόντισε να μεταλαμπαδεύσει στην οικογένειά του.

Επιγραμματικά στον τιμώμενο Μανώλη Καλαϊτζάκη προσήκουν οι χαρακτηρισμοί:
Σπουδαίος, χαρισματικός, μαχητής, γενναίος, ανιδιοτελής, ευγενής, ευπροσήγορος, σεμνός, ευαίσθητος, χιουμορίστας και προπαντός Ρεθεμνολάτρης.

Με αυτά που είπα δεν έκαμα, βέβαια ούτε αποτίμηση, ούτε παρουσίαση του επιτελεσθέντος έργου του και της αμέτρητης προσφοράς του στον τόπο, στους φίλους, στους γνωστούς και στους αγνώστους. Μόνο μερικές χαρακτηριστικές επισημάνσεις ήθελα να κάνω, σταχυολογώντας οιονεί στιγμιότυπα από την ζωή του.
Επίσης αυτά που ακούσατε δεν ειπώθηκαν ούτε ένεκα της στενότατης φιλίας μας ούτε της συγγενικής εξ αγχιστείας σχέσης μας.

Θα ήταν παράλειψή μου, αν δεν επεσήμαινα ότι συγχαρητήρια και έπαινος προσήκουν και ευχαριστίες απευθύνονται σ΄ αυτούς που είχαν τόσον την ιδέα όσον και την υλοποίηση της τιμητικής αυτής εκδήλωσης και συγκεκριμένα στον κ. Γιάννη Στυλιανού Καλαϊτζάκη, η οποία αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής στον ξεχωριστό και μεγαλειώδη, τον αείμνηστο θείο του
Μανώλη Καλαϊτζάκη
με το πολύπτυχο και πολυσχιδές έργο του.

Συγχαρητήρια επίσης στην κ. Εύα Λαδιά που είχε την επιμέλεια και τον συντονισμό αυτής της εκδήλωσης.

Κυρίες και Κύριοι

Μέχρι τώρα απευθυνόμενος σ΄ εσάς μιλούσα για τον αείμνηστο Μανώλη Καλαϊτζάκη σε τρίτο πρόσωπο.
Τώρα, με την άδειά σας, εξωτερικεύοντας αυτά που κατακλύζουν την ψυχή και την καρδιά μου, χρησιμοποιώ λόγο προσωπικό και λέω:
Κι εμείς;
Εμείς, Μανιό, σου αποκαλύπτω, ότι δεν σε έχομε μόνο συνεχώς στην σκέψη μας, αλλά (σ΄ έχομε) τοποθετημένο βαθειά μεσ΄ την καρδιά μας και δεν έχεις φύγει ούτε προς στιγμήν απ΄ αυτή την θέση».

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΠΟΥ Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ»
«Τριάντα χρόνια μετά, είμαστε υπερήφανοι γιατί την υπόσχεση που δώσαμε όταν έφυγε ο θείος μου τη τηρήσαμε. Η εφημερίδα είναι εδώ, ακόμα συνεχίζει , για αυτό οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όλο το Ρέθυμνο που μας στηρίζει», είπε χαρακτηριστικά ο Γιάννης Καλαϊτζάκης, εκδότης της «Κρητικής Επιθεώρησης», ανιψιός του τιμώμενου, τονίζοντας πως τα 23 χρόνια που έζησε κοντά στον «δεύτερο πατέρα» του ήταν μεγάλο σχολείο.
Ο κ. Καλαιτζάκης ευχαρίστησε όλους όσοι έχουν δουλέψει για την εφημερίδα, όσους δουλεύουν σήμερα για αυτή, τους συνεργάτες της, όσους βάζουν «πλάτη» σε εποχές δύσκολες.
«Ελπίζουμε και ευελπιστούμε ότι θα συνεχίσουμε και για πέμπτη γενιά. Με τι μορφή θα είναι η εφημερίδα, πως θα εξελιχθούν τα πράγματα κανείς δεν ξέρει. Η σκέψη μας όμως και ο στόχος μας είναι να συνεχίσουμε με δύο βασικούς άξονες: το Ρέθυμνο και την Δημοκρατία. Είναι δύο πράγματα τα οποία ο θείος μου τα αγαπούσε πάρα πολύ, πάλευε πάρα πολύ για αυτά , σκληρά. Δεν ήταν εύκολος άνθρωπος ούτε εύκολη πένα. Ήταν δύσκολος, ήταν σκληρός στη πένα του , ήταν δίκαιος όμως, αυτό νομίζω δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς και ήταν και μαχητής. Σε εποχές μάλιστα που τα πράγματα ήταν ακόμα πολύ πιο δύσκολα, τότε έδιναν μάχη για την ίδια τη δημοκρατία».
Ο ίδιος ευχαρίστησε εκ μέρους της οικογένειας όλους όσοι παραβρέθηκαν να τιμήσουν τη μνήμη του Μανώλη Καλαιτζάκη.