ΚΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1977
Προ σαράντα ημερών ο θάνατος εσφράγισε την βιογραφία του
Στέλιου Γεωργιουδάκη από το Ρουμελή Μυλοποτάμου ενός ανθρώπου
βγαλμένου από τον πλούτο την αρχοντιά την λεβεντιά και την καλωσύνη,
στολισμένου με ότι ωραίο και ιδανικό για ένα σωστό άνθρωπο ως ούτος
υπήρξε σε κάθε πέρασμα και ανεβοκατέβασμα στην ζωή του.
Η ανθρωπιά του υπερήχε, η καλοσύνη του ήτο απέραντος βγαλμένη
από την μεγάλη του καρδιά, η αγάπη του έκδηλως πάντοτε σε χαρά και
λύπη των συνανθρώπων και συγχοριανών του, η δραστηριότης του στα
κοινά του χωριού του υπήρξε αξιόλογος στον εαυτό του εστάθη άτυχος
καθ’ ότι ενόμιζε ότι όπως ήτο αυτός ήτο και όλος ο κόσμος, στις παρέες
του ήτο αυθεντία, χιουμορίστας όσον ολίγοι μάλιστα σ’ αυτές τις ώρες
ξεχιλούσε κυριολεκτικά και έδειχνε τον πραγματικό του εαυτό τις
ομορφιές του σαν άνθρωπος και το ψυχικόν του μεγαλείο γιαυτό όσοι τον
γνώρισαν δεν είναι δυνατόν να τον ξεχάσουν ποτέ και αυτό ήτο το
μεγάλο του κέρδος από την ζωή και η διαδοχή του η λατρία του τα δύο
αγαπημένα του αγόρια ο Στέλιος και Πέτρος.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
Α.Κ.Σ.