του Γιώργου Τζομπανάκη
Στην Κρήτη του παλιού καιρού … τότε που αντί για παράδες φιλεύανε τα κοπελάκια των Καλάντρων ότι βρισκούμενο είχενε το κάθε σπίτι. Μια συλλεκτικη φωτογραφία με τα μπετονάκια που κουβαλούσαν μαζί τους τα κοπέλια για να μαζεύουν το λάδι αντί για χρήματα. Ευθύς γινότανε η μοιρασιά. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
Από την προηγούμενη μέρα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς στο παλιό Ρεθυμνάκι μικρά παιδιά ετοιμαζόμαστε για τα κάλαντα ,σε ποιά σπίτια της παλιάς πόλης θα ξεκινούσαμε,ποιός θα κρατούσε τα δώρα,πως θα τα μοιράζαμε και εάν είχαμε μαζί μας τρίγωνα ή αλλο οργανο για να τα λέμε.Πάντα πήγαινα μονάχος μου και έλεγα τα κάλαντα τόσο των χριστουγέννων όσο και της πρωτοχρονιάς στην γιαγιά μου,στον θείο μου Γιάννη, και στον θείο Λάζαρο που έμενε δίπλα της.
Την δεκαετία του 60- 70 απο την προηγούμενη ημέρα ετοιμαζόταν τα ‘’ όπλα ‘ για την μάχη που ελάμβανε μέρος στο δρόμο του νυφοπάζαρου όπως λέγαμε τον δρόμο απο το Μουσείο μέχρι τον Αγνωστο Στρατιώτη (οδός Αρκαδίου).
Την δε παραμονή της Πρωτοχρονιάς βέβαια γινόταν ο κακός χαμός η οδός Αρκαδίου γεμάτη από εκατοντάδες Ρεθυμνιώτες και Ρεθυμνιώτισσες που κυκλοφορούσαν με φοβερό κέφι πάνω κάτω στον δρόμο αυτό με πιστολάκια νερού βάραγαν και έβρεχαν ο ένας τον άλλον, πλαστικά ρόπαλα, ενώ οι καραμούζες σε τρέλαιναν με τον θόρυβο που έκαναν. Τα δε μαγαζιά που υπήρχαν στην οδό Αρκαδίου είχαν κίνηση απο ψώνια και γλυκά ειδικά το ζαχαροπλαστείο του κ. Ζαμπετάκη! Ασε που το σουβλατζίδικο του κ.Σπανουδάκη δεν προλάβαινε τις παραγγελιές!!
Στις λέσχες και ειδικά η λέσχη που οδηγούσε προς τη προκυμαία απο το μουσείο γινόταν χαμός με το ζάρι και τα χαρτιά
ενώ όλα σχεδόν τα καφενεία είχαν τραπέζια για ζάρια και χαρτιά.
Αξέχαστες ,ομορφες και αθώες εποχές τις οποίες τις αναπολούμαι εμεις που τις ζήσαμε…Χρόνια πολλά & καλές γιορτές σε όλους και όλες σας!Καλή Χρονιά εύχομαι σε ολο τον κόσμο!!