(ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ)
Όταν ο Θεός, έκαμε τον άνθρωπο, τον έκαμεν εγωιστήν καυχησιάρη το έκαμε να αρέσκεται να τον επαινούν να τον κολακεύουν.
Κανείς δεν αποτελεί εξαίρεση και αν ακόμη είναι σοφός. Αν όμως είναι σοφός προσποιείται τον μετριόφρονο να και κάνει πως δεν θέλει να τον παινούν.
Όταν είναι ανόητος κουτός και ματαιόδοξος, λέει ο ίδιος για τον εαυτό του, «ψοφά» δε κυριολεκτικά, ν’ακούει να τον επαινούν οι άλλοι. Τέτοιος, ήτο κάποτε ένα Τελωνοφύλακας στο Ρέθυμνο ας τον πούμε Σαλή –Αγά.
Κάποτε ενας καλός Μπέης, επήγε στη Κωνσταντινούπολη. Αμα δε επέστρεψε, διηγείτο τας εντυπώσεις του. Οι ακροαταί, με Θρησκευτική ευλάβειαν, ήκουαν την αφήγηση στο τέλος, επειδή είδε πως μεταξύ των ακροατών, ήτο και ο Σαλή – Αγάς, προσέθηκε, για να σπάσει «πλάκα».
Εκείνο όμως που μου έκαμε περισσότερη εντύπωση είναι το εξής:
Μια Παρασκευή που πάει ο Σουλτάνος στο τζαμί, για προσευχή, πήγα κι εγώ να τον δω, από κοντά. Επήγα πρωί-πρωί και έλαβα θέση εκεί που θα εστέλετο. Σε λίγο ήλθε και ο Σουλτάνος με μεγαλοπρεπή συνοδεία. Επειδή όμως ήτο ενωρις ακόμη, δεν άρχιζεν η προσευχή ετσι κουβέδιαζαν μεταξύ των και ακούω τον Σουλτάνο να λέει: «Από όλους τους υπαλλήλους του Κράτους ο καλύτερος είναι ο Τελωνοφύλακας ο Σαλή – Αγάς στο Ρέθυμνο».
Ο Σαλή – Αγάς καλοκάθησε και ξανα ρωτά τον Μπέη:
«Ελα , ελα Μπέη μου πώς το είπες αυτό; Και ο Μπέης το επανέλαβε. Εκτύπησε «παλαμάκια» ο Σαλής, επήγε ο καφετζής και παρήγγειλε «καφέ και ναργιλέ» στον Μπέη για τον καλό του λόγο, υπο την γενικήν θυμηδίαν των λοιπών ακροατών.
Σε λίγες μέρες, βρέθηκε σε άλλον κέντρον ο Σαλής, περνούσεν ο Μπέης, τον οποίον εκάλεσεν μετά φορικότητος ο Σαλής να δεχθεί «καφέ και Ναργιλέ» μεθ’όταν προεκάλεσε να επαναλάβει, την αφήγησιν. Ο Μπέης της επανέλαβε να την ακούσου και οι άλλοι.
Τούτο έγινε πολλές φορές. Στο τέλος ο Μπέης , έχασε την υπομονήν του και μια μέρα του λέει:
«Μα πιστεύεις μπρε Σαλή, πως εγώ πήγα κοντά στο Σουλτάνο πως τον άκουσα να λέει αυτα που διηγούμαι:
Βαλαη Μπιλάη Μπέη μου από την πρώτη μέρα, δεν επίστευσα τίποτε απ’αυτά. Να τα ακούω και ας είναι και ψέματα».
Ερωτάται:
Στην κοινωνία σήμερο σε κάθε κοινωνία δεν υπάρχουν Σαλήδες;
«ΕΝΑΣ ΠΑΛΑΙΟΣ»
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΒΗΜΑ ΡΕΘΥΜΝΟΥ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1953