ΜΙΑ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Οι Πρινάρηδες είμαστε μια χωροφυλακίστικη οικογένεια. Ο παππούς μου Καπετάν Πριναρο-Μανώλης αναγορεύτηκε καπετάνιος το Γενάρη του 1866 σε ηλικία 18 ετών λόγω ανδραγαθημάτων, ως πρωτοπαλήκαρο του οπλαρχηγού παππού του Πριναρο-Μανώλη. Στον ξεσηκωμό του Νοέμβρη του 1866, μετείχανε και οι δυο ως καπεταναίοι με χωριστές ομάδες Μυλοποταμιτών, στις προφυλακές που είχαν αναπτυχθεί στον κάμπο, ο εγγονός στον Πλατανιά κι’ ο παππούς στο Λατσιμά. Το ολοκαύτωμα της Ι. Μ. Αρκαδίου είχε σα συνέπεια να πιέζεται διαρκώς η τουρκική Διοίκηση να κάνει παραχωρήσεις προς το χριστιανικό πληθυσμό του νησιού. Ο γέρο Καπετάνιος Πρινάρης πέθανε το 1868. Ο νεότερος, ο παππούς μου δηλαδή με τα 20 παιδιά, κατετάγει με τα προνόμια που έδωσε στους χριστιανούς η σύμβαση της Χαλέπας (15.10.1878), στη χωροφυλακή της τουρκοκρατούμενης Κρήτης, που ήτανε επανδρωμένη σχεδόν στο σύνολό της από τουρκαλβανούς. Ένας από τούτους τους συναδέλφους του τονε πρόσβαλε κάποια μέρα, κι’ εκείνος τον άφησε χάμω ημιθανή από το ξύλο, οπότε τον έδιωξαν από το Σώμα «ως αντιπειθαρχικό και ατίθασο…». Επί Κρητικής Πολιτείας αργότερα, συνταξιοδοτήθηκε ως οπλαρχηγός.
Ο πατέρας μου κατετάγει στην Χωροφυλακή της Κρητικής Πολιτείας το 1905 και εξελίχθηκε με δύο προαγωγές «επί διακεκριμένη πράξει» (επ’ ανδραγαθία) και οι υπόλοιπες με εξετάσεις. Με την κυβερνητική μεταβολή που έγινε όταν έχασε ο Ελ. Βενιζέλος τις εκλογές και η φιλοβασιλική κυβέρνηση επανέφερε το βασιλιά Κωνσταντίνο και επακολούθησε η Μικρασιατική Καταστροφή, η κυβέρνηση αυτή αποστέρησε τον Επαμεινώνδα Πριναράκη από δύο προαγωγές που εδικαιούτο. Μία κατόπιν εξετάσεων, που αφού προήγαγαν τους δικούς τους, εκήρυξαν λήξασα την ισχύ του πίνακα ως προς τους υπολοίπους που επρόσκειντο εις τον Βενιζέλο αξιωματικούς και μία που έδωσαν σε όλους τους υπαξιωματικούς και αξιωματικούς του στρατεύματος, προφανώς ως ανταμοιβή, διότι είχαν προσφερθεί σε εθελουσία αιχμαλωσία οδηγηθέντες στο Γκέρλιτς και την οποία ενδεχομένως δεν έδωσαν στον Επαμεινώνδα Πριναράκη, διότι εδραπέτευσε από το στρατόπεδο αιχμαλωτών, αλλά και διότι εγνώριζαν τα φιλελεύθερα φρονήματά του. Όταν αργότερα η Μεταξική Δικτατορία έδιωξε από το Σώμα της Χωροφυλακής, κυρίως τους κρητικούς 216 φιλελεύθερους αξιωματικούς, ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και ο πατέρας μου, που έφερε το βαθμό του Μοιράρχου.
Τρία χρόνια μετά το θάνατό του, 27 Σεπτεμβρίου του 1945, εκδίδεται Β.Δ. το οποίο αναφερόταν αποκλειστικά και «μόνο στην αποκατάσταση του Μοιράρχου Πριναράκη Επαμεινώνδα», που τον αποκαθιστά στο βαθμό του Αντισυνταγματάρχου και το υπογράφει εν ονόματι του Βασιλέως∶
Ως Αντιβασιλεύς
+ Ο Αθηνών ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
Εάν δεν του είχαν αποστερήσει τις πάρα πάνω δύο προαγωγές ο Επαμεινώνδας Πριναράκης θα είχε αποκατασταθεί με το βαθμό του Ταξιάρχου. Είναι επομένως ο Επαμεινώνδας Πριναράκης Απόστρατος Αντισυνταγματάρχης της Ελληνικής Χωροφυλακής και όχι υποστράτηγος όπως αναφέρεται στην πρώτη σειρά της πρώτης παραγράφου του άρθρου σας. Είπα από την αρχή πως είμαστε χωροφυλακίστικη οικογένεια και κάπου μπλέχτηκαν οι βαθμοί. Ο μεγαλύτερος αδελφός μου τρίτος κατά σειράν στους προαναφερθέντες Μανώληδες, Εμμανουήλ Επαμ. Πριναράκης, αυτός ήταν ο απόστρατος Υποστράτηγος της Ελληνικής Χωροφυλακής.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΡΙΝΑΡΑΚΗΣ