Μπορεί μια «Χριστουγεννιάτικη Φαντασία» να ζωντανέψει χωρίς καμιά υποστήριξη παραγωγής; Φαίνεται πως ναι, όταν βασικός χορηγός είναι το κέφι και η διάθεση για πολιτιστική προσφορά.

Το «θαύμα», γιατί περί θαύματος πρόκειται, συνετελέσθη μεταξύ… ρακής και καλής συντροφιάς, που αποτελούν άνθρωποι με πλούσια κοινωνική προσφορά στον τόπο: Μαρία Παπαδάκη, Μάρκος Πελαντάκης, Μανόλης Ροδινός, Κωστής Μεργέμογλου, Κατερίνα Σαμψών, Ειρήνη Λογιάκη, Μαρία Φραγκιαδάκη, Κική Δημητρακάκη, Ανδρέας Αποκορωνιωτάκης, ένωσαν τις υποκριτικές τους δυνάμεις, που είναι αξιοθαύμαστες για να ζωντανέψουν μια «Χριστουγεννιάτικη Φαντασία» της Εύας Λαδιά, με τη διδασκαλία της εξαιρετικής σκηνοθέτιδας Μαρίας Σακαράκη Σακαδάκη.

Η Ειρήνη Σοφουλάκη και ο Ιμπραήμ Ζαμπία ανέλαβαν την εικονοληψία, ο Κωστής Κουκούλης την ηχητική υποστήριξη και ηΜαρίτα Παπαδάκη έκανε το μοντάζ με την σκηνοθεσία της Εύας Λαδιά.

Και έτσι, δημιουργήθηκε μια ταινία μικρού μήκους για τους χρήστες του διαδικτύου και όχι μόνο, που είναι και μια νέα πρόταση στο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Ένα μήνυμα αισιοδοξίας που βρίσκει αποδέκτες τους αγνούς εκφραστές της τέχνης, οι οποίοι αναπνέουν όταν δημιουργούν.

Η «Χριστουγεννιάτικη Φαντασία» γράφτηκε σε πρώτη γραφή το 1990, αλλά έκτοτε με σύγχρονα μηνύματα παραμένει διαχρονική. Η υπόθεση απλή αλλά με κάποια σημασία.

Σε μια άλλη κοσμική διάσταση το Πνεύμα των Χριστουγέννων διαμαρτύρεται στον Δημιουργό για την εγκατάλειψη της Μεγάλης Γιορτής που κάποτε του έδινε νόημα ύπαρξης και περιεχόμενο.

Γεγονός είναι ότι η Πρόοδος απομάκρυνε τη Μεγάλη Γιορτή από την Παράδοση που έδινε άλλο χρώμα κάποτε στα Χριστούγεννα και την παρέσυρε σε ξένους προς την αποστολή της προορισμούς. Έτσι με τη μεσολάβηση και του Πονηρού, τα Χριστούγεννα κατάντησαν καλοπέραση και σπατάλη.

Κάτι έπρεπε να γίνει λοιπόν για να ξαναβρεθούν πνεύμα και μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων. Ο Δημιουργός μετά από σκέψη, στέλνει στη γη τον Αρχάγγελό του με το Πνεύμα της Οικονομίας και το Πνεύμα των Χριστουγέννων με μοναδική αποστολή, να φέρουν κοντά τους τη Μεγάλη Γιορτή.

Στη γη όμως βρίσκεται κι ένας μικρός άγγελος ο Αγαθοήλ που έχει τιμωρηθεί με αναστολή επειδή την ώρα που έδινε εντολές στους αγγέλους ο αρχηγός του, αυτός κοιμόταν.

Για να μη χάσει το φωτοστέφανό του, είναι υποχρεωμένος να βρει μόνος του τη Βηθλεέμ και τη φάτνη που γεννήθηκε ο Χριστός. Διαφορετικά θα εκπέσει του αξιώματός του.

Στο μεταξύ η Μεγάλη Γιορτή με την Πρόοδο περνούν ώρες ανίας χαμένες στα πολύχρωμα λαμπιόνια και στη φαινομενική ευμάρεια, που δεν έχει κανένα βαθύτερο νόημα και γεννά την πλήξη.

Μέχρι που θα συναντηθούν τυχαία ο Αγαθοήλ με τη Μεγάλη Γιορτή για ν’ αναζητήσουν μαζί το νόημα της Γιορτής των Χριστουγέννων. Θα τα καταφέρουν; Και ο Αγαθοήλ θα βρει τελικά τη Βηθλεέμ;

Η συνέχεια στο διαδίκτυο με γιορτινή μουσική και κεφάτη διάθεση από τους συντελεστές που ερμηνεύουν τους βασικούς ρόλους και είναι:

Μανόλης Ροδινός (Αρχάγγελος) Κωστής Μεργέμογλου (Πνεύμα Οικονομίας) Ανδρέας Αποκορωνιωτάκης (Πνεύμα του Κακού) Κατερίνα Σαμψών (Πρόοδος) Ειρήνη Λογιάκη (Παράδοση) Μαρία Φραγκιαδάκη (Πνεύμα του Δάσους), Μεγάλη Γιορτή η Μαρία Παπαδάκη, Πνεύμα των Χριστουγέννων ο Μάρκος Πελαντάκης και Κική Δημητρακάκη στον ρόλο του Αγαθοήλ.

Ήταν πολύτιμη η προσφορά του Θεατρικού Περίπλου και του Μουσικοχορευτικού Συλλόγου «Ερωφίλη» στην επιλογή των κοστουμιών. Ο Θωμάς Καντιφές πρότεινε και πρόσφερε την καλύτερη ενδυματολογική λύση για την Μεγάλη Γιορτή και η Πόλη Κρυοβρυσανάκη έντυσε ιδανικά την Παράδοση. Μια ευεργετική συμβολή σε μια φιλότιμη προσπάθεια για πολιτιστική προσφορά, χωρίς καμιά στήριξη που επίσης θα διατεθεί χωρίς εμπορικό χαρακτήρα.

Μπορεί να αγγίζουν τα όρια της φαντασίας παρόμοιες πρωτοβουλίες, αλλά κοντά στα Χριστούγεννα αξίζουν τέτοιες «αποκοτιές» για λίγη περισσότερο ελπίδα ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος.

Η μικρού μήκους αυτή ταινία, θα ανέβει στο διαδίκτυο πριν από τα Χριστούγεννα και θα είναι μια διαφορετική έκφραση ευχών με επίκαιρα μηνύματα και προβληματισμούς, που σίγουρα πλησιάζουν τον σύγχρονο άνθρωπο και τις αδυναμίες του. Μια έκφραση τέχνης που δίνει με τους συμβολισμούς της μια ευκαιρία για να σκεφτούμε πόσο ομορφότερες θα ήταν οι γιορτές όταν ο άνθρωπος θα βρισκόταν πιο κοντά στον ΑΝΘΡΩΠΟ