ΑΙΣΘΗΤΗ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ 40 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ
|
• Προωθούσε την ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης – Πελοποννήσου μέσω υποβρυχίου καλωδίου
|
28/11/2018
Άφησε τον κόσμο τον φθαρτό και ανήλθε στο πλοίο «Δαναΐς» δια το «τελευταίον της ζωής του ταξίδιον», προσαράζοντας στον λιμένα της αιωνίου γαλήνης, στον κόσμο της αφθαρσίας και της αληθείας, ο Γιάννης Βογιατζάκης, ο γιος του αξέχαστου Γυμνασιάρχη, κορυφαίου Φυσικού και σημαντικού πολιτιστικού παράγοντα της πόλης, Μανώλη Βογιατζάκη. Μητέρα του ήταν η Ελένη, η ακριβοθυγατέρα του Μιχαήλ Πρεβελάκη, του Γυμνασιάρχη, εξέχοντος Φιλολόγου, ιδρυτή του Γυμνασίου Αρρένων και από τα ιδρυτικά μέλη του παραρτήματος του Ερυθρού Σταυρού Ρεθύμνης.
Ο αείμνηστος Γιάννης Βογιατζάκης γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1937. Μετά το Γυμνάσιο φοίτησε στο Πολυτεχνείο και έγινε Ηλεκτρολόγος-Μηχανολόγος. Όντας άριστος επιστήμων έλαβε σημαντικές θέσεις στην ιεραρχία της ΔΕΗ. Με τη Γαλλίδα σύζυγό του Ζακλίν που ήταν Διπλωμάτης έκανε δύο υπέροχες κόρες, τη Μαρίνα και την Αριάδνη που σπούδασαν στην Ελλάδα Βιολογία και συνέχισαν τις σπουδές τους στη Γαλλία. Αγαπούσε τη δημοκρατία και γι’ αυτό συνελήφθη το 1971 με την αδερφή του Αιμιλίακαι σύζυγο του επίσης αγωνιστή, πρώην υπουργού και βουλευτή Γιώργου Πέρακη. Πέρασε πολλά βασανιστήρια στην ΕΑΤ-ΕΣΑ, καταφέρνοντας όμως να παραμείνει ακλόνητος, περήφανος και αγνός πατριώτης. Ήταν η ψυχή της θεατρικής σκηνής του Ωδείου Ρεθύμνης και ο άοκνος πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Σχολής Καλών Τεχνών. Το έργο του στη ΔΕΗ, που κατείχε ηγετική θέση, θεωρείται ανεκτίμητο, ενώ ήταν ο πρώτος που συνέλαβε πριν χρόνια, την ιδέα της ηλεκτρικής διασύνδεσης με υποβρύχιο καλώδιο της Κρήτης με την ηπειρωτική Ελλάδα και αγωνιζόταν για την επίτευξή της. Κρίμα που οι πολιτικοί μας δεν τον είχαν ακούσει, θα είχαμε γλυτώσει από πολλά προβλήματα.
Λάτρευε το Ρέθυμνο και την παράδοσή του και πηγαίνοντας κόντρα στους καιρούς κατάφερε να κρατήσει ανέπαφο από τη «μαζοποίηση», την «πολυκατοικιοποίηση» και την τσιμεντοποίηση το σπίτι του στην οδό Επιμενίδου Μαρούλη, το οποίο παραμένει ένα απομεινάρι του παλιού Ρεθύμνου και της αρχοντιάς. Ταλαιπωρήθηκε πολύ από την υγεία του τα τελευταία χρόνια ώσπου το βράδυ της Πέμπτης 18 Οκτωβρίου δεν άντεξε και μετέβη στο αέναον σέλας, αφήνοντας ανεκτίμητη κληρονομιά το «καλό όνομα» και κερδίζοντας τον χαρακτηρισμό του δικαίου, του καλού, του αξιοπρεπούς και του πνευματικού ανθρώπου.
Πέρασαν πλέον 40 μέρες από την αναχώρηση του αγωνιστή Γιάννη Βογιατζάκη του ανθρώπου των Γραμμάτων των Έργων, του γνήσιου Ρεθυμνιώτη και η απουσία του είναι αισθητή. Όταν φεύγουν τέτοια άτομα από την κοινωνία μας η πόλη μας γίνεται όλο και πτωχότερη από αξίες, ιδεώδη, ιδανικά, δραστηριότητα και ανθρωπιά.
Ας δούμε όμως τι ανέφερε κατασυγκινημένη στην κηδεία του Γιάννη Βογιατζάκη η κόρη του, η Αριάδνη:
«Θέλω να πω δυο λόγια για τον αγαπημένο μας πατέρα που ήταν πραγματικά για την αδερφή μου Μαρίνα και για εμένα ένας στοργικός μπαμπάς. Μας έμαθε μεταξύ άλλων να αγαπάμε τον τόπο μας, την Κρήτη, παρόλο που μένουμε τόσα χρόνια στη Γαλλία. Ήταν ένας σύγχρονος μπαμπάς που μας μεγάλωσε και μας φρόντιζε όλο το διάστημα που η μητέρα μας υπηρετούσε στο εξωτερικό, ως διπλωμάτης. Θυμάμαι μάλιστα πως έσπαγε το κεφάλι του για να με βοηθήσει να λύσουμε μαζί τα ζόρικα μαθηματικά όταν προετοιμαζόμουν για τον διαγωνισμό της Σχολής Μηχανικών. Ο πατέρας, μας άφησε την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου αργά το βράδυ. Είναι σύμπτωση ότι τη νύχτα της 18ης Οκτωβρίου 1971 συνελήφθη με την αδερφή του Αιμιλία για τον αντιστασιακό αγώνα εναντίον της Χούντας; Βασανίστηκε στην ασφάλεια Αθηνών πριν οδηγηθεί στις φυλακές Κορυδαλλού από όπου αφέθηκε ελεύθερος τον Φεβρουάριο του 1972. Τον Γενάρη του 1973 αθωώθηκε από το Εφετείο Αθηνών. Εν τω μεταξύ, πράγμα πολύ ασυνήθιστο για την εποχή, τον κάλεσαν να ξαναπιάσει δουλειά στη ΔΕΗ, όπου ήταν μηχανικός στο τμήμα των γραμμών μεταφοράς υψηλής τάσης. Πράγματι ήταν τόσο αξιόλογος για να μην μπούμε απαραίτητος, που προσελήφθη ξανά. Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης σταδιοδρομίας του στη ΔΕΗ, αφού είχε γίνει διευθυντής μελέτης και κατασκευής των έργων της μεταφοράς προώθησε σημαντικά έργα όπως την ηλεκτρική διασύνδεση με υποβρύχιο καλώδιο των Ιονίων νησιών με την ηπειρωτική χώρα και επίσης μερικών νησιών των Κυκλάδων με το ηπειρωτικό σύστημα. Επίσης ήταν υπεύθυνος από Ελληνικής πλευράς για τη μελέτη και κατασκευή της ηλεκτρικής διασύνδεσης με υποβρύχιο καλώδιο μεταξύ Ελλάδος και Ιταλίας. Με βάση αυτή την πλούσια εμπειρία του οραματίστηκε μία τέτοια διασύνδεση μεταξύ της Πελοποννήσου και της Κρήτης. Πριν 25 χρόνια κατάφερε να προκηρυχθεί ένας διαγωνισμός για αυτό το έργο αλλά οι προσπάθειες του τελικά δεν ευοδώθηκαν. Γι’ αυτό τους τελευταίους μήνες πριν φύγει χάρηκε πολύ που αυτό το έργο έγινε πάλι επίκαιρο. Θέλω να σας ευχαριστήσω που παραβρίσκεστε όλοι για να τιμήσουμε τη μνήμη του πατέρα μας. Μπαμπά μου θα σε θυμόμαστε ως παραδειγματικό πατέρα και σύζυγο, η καλοσύνη σου, η σεμνότητά σου, η υπομονή και η αγάπη σου για την οικογένειά σου και τους φίλους σου θα μας συνοδεύουν για πάντα στη ζωή μας».
Νικολέων Ι. Τσουπάκης