Ήταν μεγάλη η επιθυμία μας να «Πάμε ξανά στα θαύματα» και ευτυχώς ο Σύλλογος Φίλων Μουσικής και Τεχνών «libre alma» μας έδωσε και πάλι την ευκαιρία.

Την ίδια επιθυμία φαίνεται πως είχαν και άλλοι φιλόμουσοι της πόλης γιατί δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι η αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο, αν και η συναυλία είχε γίνει ξανά στον ίδιο χώρο αρχές καλοκαιριού. Κι όμως θέλαμε διακαώς να ζήσουμε και πάλι τη μαγεία που μας χάρισαν αυτοί οι χαρισματικοί μουσικοί που αποτελούν καύχημα για την πόλη μας.

Το σκηνικό απλό λιτό, αφού η συνάντηση των φίλων μετά από 15 χρόνια θα γινόταν πάλι στο αγαπημένο τους γκαράζ για να θυμηθούν τα παλιά. Το θέμα όμως ευρηματικό για να συνδέονται οι μουσικές αναφορές που ακολουθούσαν με μια φυσική ροή. Ακόμα μια φορά η Μαριέλλα Βιτώρου και η Ελεάννα Παπαχρήστου που είχε και τη σκηνοθετική επιμέλεια έδειξαν κι άλλη πλευρά της πολυτάλαντης φύσης τους.

Την ενορχήστρωση των τραγουδιών μοιράστηκαν ο Σπύρος Ξενιτόπουλος και ο Δημήτρης Βαρούχας, οι φωνητικές προσαρμογές έγιναν από την Ελένη Κυδωνάκη, την Μαριέλλα Βιτώρου και τη Βασιλική Μάρκου. Η Μαριέλλα είχε αναλάβει και τη φωνητική διδασκαλία, ενώ το ξεχωριστό εκείνο θέαμα των κρουστών με το σώμα δημιούργησε και δίδαξε η Βασιλική Μάρκου.

Καθένα από τα παιδιά αυτά λοιπόν έδωσε και πήρε καλλιτεχνική εμπειρία. Όλη η παράσταση έδειχνε σύμπνοια και αγαστή συνεργασία. Και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι κάποιες ερμηνείες θα μας συνοδεύουν, αφού ξεχώριζαν και από τις πρώτες εκτελέσεις ακόμα. Η χαρισματική ομάδα είχε μια επίσης ταλαντούχα μουσική παρέα που αποτελούσαν οι Δημήτρης Βαρούχας(πιάνο), Σπύρος Ξενιτόπουλος (ακορντεόν), Γιώργος Βεριδάκης (μπουζούκι), Γιώργος Μαθιανάκης (κιθάρα), Αποστόλης Σπιθουράκης (Κρουστά) και Μιχάλης Αυλωνίτης (μπάσο).

Είναι δύσκολο να κλείσουμε σε μερικές γραμμές τη συναισθηματική φόρτιση που προκάλεσε αυτό το υπερθέαμα θα λέγαμε. Η επιλογή των τραγουδιών και η διδασκαλία έγιναν με ξεχωριστό τρόπο, ώστε το άκουσμα να μαγεύει. Και να ανταποκρίνεται κοντολογίς η μουσική αυτή παράσταση στον τίτλο της. Στα πολυφωνικά όλη η ομάδα ήταν υπέροχη. Δεν μπορεί να περιγραφεί η αρμονία που μας κρατούσε καθηλωμένους.

Ο Μιχάλης Βόλακας και σαν σκηνική παρουσία και σαν φωνή μας γοήτευσε. Κάθε του ερμηνεία ήταν ξεχωριστή. Τραγούδησε με ευαισθησία και παλμό αναδεικνύοντας το στίχο και τη μελωδία κάθε τραγουδιού.

Για τη Μαριέλα Βιτώρου τι να πω; Σαν καλλιτέχνιδα την παρακολουθώ από φοιτήτρια που ήταν. Από την αρχή πίστεψα στο μεγάλο της ταλέντο. Δεν υπάρχει συναυλία της να μην παρακολουθήσω και δεύτερη φορά. Εκείνο το αφιέρωμα στο Γαλλικό τραγούδι ειλικρινά έμεινε στην ιστορία του τοπικού πολιτιστικού γίγνεσθαι. Αυτή η κοπέλα όταν τραγουδά μετουσιώνει και τον πιο απλό στίχο σε άκουσμα θεϊκό. Είναι σαν να διηγείται. Είναι σαν να ζει αυτό που τραγουδά. Και μας ξετρελαίνει. Για παράδειγμα το «Λύκο» τον αγάπησα από την μεγάλη μας Αρλέτα. Μέχρι που τον άκουσα από τη Μαριέλλα. Κι έμεινα εκεί. Ευτύχησα να γνωρίσω την ταλαντούχα καλλιτέχνιδα και σαν καθηγήτρια φωνητικής. Γιατί και σ’ αυτή την ιδιότητα ξεχωρίζει. Και ομολογώ ότι αποκαλύπτομαι στην διδασκαλία της που εκτός από τεχνική διδάσκει και καλλιτεχνικό ήθος. Αυτό που χαρακτηρίζει πέρα ως πέρα τη Μαριελλα Βιτώρου. Ειλικρινά είναι τυχεροί οι μαθητές της και στο τραγούδι και στα Γαλλικά. Γιατί η τόσο γοητευτική και χαρισματική συμπολίτισσα υπηρετεί στη Μέση Εκπαίδευση με μεγάλη επιτυχία μάλιστα.

Η Ελένη Κυδωνάκη επίσης με έχει κερδίσει με την υπέροχη φωνή της, τη συνέπεια και την ευαισθησία που τη διακρίνει σε αρκετά κοινωνικά θέματα. Την καμαρώνω που πρωτοστατεί σε κάθε αγώνα για ποιότητα στην ειδική αγωγή. Τη χειροκροτώ με την καρδιά μου για κάθε της επίτευγμα στην καλλιτεχνική και επαγγελματική της ζωή. Και αυτό το βράδυ μας γοήτευσε με την ερμηνεία της.

Η Χριστίνα Κούκου είναι μια πανέμορφη Κυπριοτοπούλα με πλούσιο φωνητικό ταλέντο. Οι ερμηνείες της προχθές στη συναυλία που αναφέρουμε θα μπορούσαν να σταθούν και στο μεγαλύτερο μουσικό χώρο ακόμα και διεθνούς εμβέλειας. Έχει άνεση, έχει έκφραση και αναδεικνύει κάθε τραγούδι που καλείται να υποστηρίξει.

Μαρία Δασκαλάκη, Μάρω Δρακούλη και Αρετή Τσαφαράκη ήταν επίσης από τις μεγάλες αποκαλύψεις της βραδιάς. Φωνές εξαιρετικές, αποκλειστικά ταγμένες για ερμηνείες υψηλών απαιτήσεων.

Αγαπημένος και ο Γιώργος Βεριδάκης από παλιά. Και σαν επιστήμων και σαν καλλιτέχνης είναι από τους συνεπέστερους και εξαιρετικά ταλαντούχος. Ιδιαίτερα το μπουζούκι στα χέρια του και αυτή τη φορά κελαηδούσε θυμίζοντας βετεράνους του είδους καθώς συνόδευε με την υπέροχη φωνή του γνωστά και αγαπημένα τραγούδια.

Θα μου επιτραπεί να κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στον Σπύρο Ξενιτόπουλο για την ερμηνεία του στον «Αμλετ της σελήνης». Ενώ έχουν προηγηθεί ερμηνείες από μεγάλους καλλιτέχνες ο Σπύρος πιστεύω ότι έδωσε με συγκλονιστικό τρόπο το νόημα του τραγουδιού. Ειλικρινά ήταν σπαρακτικός στο κρεσέντο και δεν ήθελες να τελειώσει το τραγούδι.

Οι τριφωνίες από Μάρω Δρακούλη, Μαριέλλα Βιτώρου και Ελένη Κυδωνάκη ξεπερνούσαν κάθε προσδοκία.

Άφησα τελευταίο το Βαγγέλη Λινοξυλάκη. Παρακολουθώ χρόνια την πορεία του και τον καμαρώνω. Έκανε σημαντικές σπουδές, ολοκληρώθηκε σαν καλλιτέχνης αλλά κάθε φορά που τον ακούμε έχουμε την αίσθηση ότι ποτέ δεν είπαμε όσο θα θέλαμε πόσο σπουδαίος είναι. Και σαν ηθοποιός και σαν ερμηνευτής. Είναι τυχερό το Ρέθυμνο που υπάρχει εδώ ο Βαγγέλης Λινοξυλάκης και μας ενισχύει το καλλιτεχνικό μας δυναμικό με την χαρισματική παρουσία του.

Την παράσταση πάντως «έκλεψε» ο μικρός Μάνος Βεριδάκης που δικαιώνει την παροιμία «Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει». Φυσικό είναι ο γιος του Γιώργου και της Μαριέλλας να κερδίζει από τώρα το θερμό μας χειροκρότημα.

Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ομάδα αυτή που μας απογείωσε το βράδυ της Δευτέρας. Μας βοήθησε να αποδράσουμε από τη μίζερη πραγματικότητα με ένα τόσο ποιοτικό άκουσμα και θέαμα. Και θέλουμε να τους βεβαιώσουμε ότι ακολουθούνται πια από ένθερμους θαυμαστές που περιμένουν με λαχτάρα την επόμενη φορά που θα τους χειροκροτήσουν σε μια νέα τους δημιουργία.