Έφυγε ένας σημαντικός Κρητικός δημοσιογράφος

Μεγάλη απώλεια για το χώρο της δημοσιογραφίας – και όχι μόνο- αποτελεί ο θάνατος του παλαίμαχου δημοσιογράφου, παλιού αρχισυντάκτη της «Π», Νίκου Επιτροπάκη, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή την περασμένη Παρασκευή 16 Ιανουαρίου, σε ηλικία 83 ετών.

Δικοί του άνθρωποι θυμούνται την τελευταία τους συνάντηση, στην παρουσίαση του βιβλίου της κόρης του, Κατερίνας.

Ο κ. Βασίλης Ζεβελάκης γράφει «Ο Νίκος Επιτροπάκης, Ηρακλειώτης (για μας) δημοσιογράφος και στιχουργός, με εξαιρετική σατιρική πένα, έφυγε με την αρχή της δύσκολης χρονιάς. Τον γνωρίσαμε πριν λίγον καιρό, στο μικρό ταβερνάκι των Χελιδόνηδων, όταν παρουσιάστηκε το βιβλίο της κόρης του. Ηταν ευχάριστος συνομιλητής. Τα μάτια του κάποιες στιγμές έλαμπαν, σαν να ‘ταν έφηβος.

Ας είναι καλοτάξιδος, θα τον θυμόμαστε.»

Ο Γιώργος Ζεβελάκης αναφέρει για τον Ν. Επιτροπάκη «Γεννήθηκε στους Μολάους Λακωνίας, έζησε και εργάστηκε τα περισσότερα χρόνια στην Αθήνα αλλά θεωρείται γέννημα θρέμμα Ηρακλειώτης. Η ευθυμογραφική του επίδοση συνδέθηκε με την αθηναϊκή εφημερίδα «Ελευθερία» τη δεκαετία του ’60. Καθημερινά δημοσίευε στην πιο δημοφιλή και παρεμβατική στήλη «Ελευθεροστομίες», ένα ευρηματικό επιθετικό στιχούργημα με χιούμορ και απρόβλεπτες ρίμες. Με επιλογή από τις κατά καιρούς δημοσιεύσεις του εξέδωσε δυο βιβλία «Τα απρόοπτα της ζωής»(1979) και «Πανσπερμία»(2002).

Παρουσιάζονται δύο δείγματα της στιχουργικής του ικανότητας, το πρώτο με τίτλο «Κουτ μπάι» είναι από την «Ελευθερία» και δημοσιεύτηκε στις 3 Νοεμβρίου 1963 στις εκλογές που ηττήθηκε ο Καραμανλής και το δεύτερο είναι ένα από τα λυρικά του.

ΚΟΥΤ ΜΠΑΪ

Το σύννεφο έφερε βροχή

και δεν θα ξαναδώ αρχή.

Μαύρος έγινα τη φρίκη

σαν αράπικο φιστίκι.

Έγιν” η γη χαλάζι

κι έτσι παίρνω με μαράζι

το δισάκι μου στον ώμο

για το δρόμο, για το δρόμο.

Τα παιδικά μου όνειρα

Τα παιδικά μου όνειρα τα φύτεψε η μοίρα

στην άμμο και τα μάρανε της θάλασσας η αλμύρα.

Τα παιδικά μου όνειρα τα φύτεψε στα βράχια

η μοίρα και τα όνειρα μαράθηκαν σαν στάχυα.

Τα παιδικά μου όνειρα τα φύτεψε στις στράτες

η μοίρα και τα πάτησαν αδιάφοροι διαβάτες…

Ναυάγιο και τα κύματα σε Λιβυκού ακρογιάλι

ξεβράσανε τα όνειρα κλεισμένα σε μπουκάλι.

Ο κ. Αντώνης Χελιδόνης γράφει, μεταξύ άλλων, για το Ν. Επιτροπάκη: «O κ. Νίκος δεν μένει πια εδώ. Κουρασμένος, καταπονημένος, πολλά τα κτυπήματα στο γερασμένο σώμα του. Ο θάνατός του σφραγίζει μια γενιά της πόλης, που δεν την γνωρίσαμε στην ακμή της, αλλά στο τέλος της. Η γνωριμία μας, πριν από λίγα χρόνια, εδώ στην γενέθλια πόλη, έφερε μπροστά μας έναν παλαίμαχο δημοσιογράφο -ποιητή».

Αναφέρει, ακόμα «Μια ανάγκη, το τέλος που έρχεται, η νοσταλγία οδηγεί την πένα του [Συνάντηση, από την ποιητική του συλλογή] στην ευχή:

Βρήκα παλιούς συμμαθητές με απουσίες αρκετές (πολλές δεκαετίες).

Με το κρασί γουλιά, γουλιά να θυμηθούμε τα παλιά, γλέντια και ασωτίες….

[…]

Είπαμε για τα τωρινά, μ’ ευχή να σμίξουμε ξανά, αλλά χωρίς απόντες

ίσως στο ίδιο καπηλειό…

Έπεσε και κουτσομπολιό και μεταξύ μας σπόντες.

[…]

Η τελευταία μας συνάντηση ήταν συγκινητική. Με βήμα βαρύ και αργό, με θέληση και πείσμα για ζωή και προσμονή για το βιβλίο της Κατερίνας, ήρθε μαζί με την οικογένεια του στην παρουσίαση. Σε κάποια από τα διηγήματα της συλλογής «Οι Λοιποί Συγγενείς», η φιγούρα του κάνει μικρά περάσματα.

Θερμά συλλυπητήρια στην Κατερίνα.»

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΑΤΡΙΣ» ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Αφήστε μια απάντηση