Το μυστικό της επιτυχίας εκείνων των πρωτοπόρων που οραματίστηκαν και αγωνίστηκαν για την προκοπή του Ρεθύμνου, είναι ότι βασίζονταν πάντα στους ειδικούς. Και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε. Ο τουρισμός δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.

Ήταν η τελευταία ελπίδα να ξεφύγει το Ρέθυμνο από τη μιζέρια του κι είχαν ήδη τοποθετήσει τον πήχη ψηλά. Είχαν ξεκινήσει εκεί αρχές της δεκαετίας του 70, να δημιουργούν πρότυπες υποδομές, αλλά έλειπε ο ιθύνων νους να δίνει υπόσταση στις προσδοκίες τους. Είχαν ανάγκη από μια σωστή στρατηγική για να πετύχουν τον μεγάλο στόχο. Και τη λύση τους έδωσε ο Πανίκος Χατζηκακού. Η φήμη του είχε προηγηθεί και είχε κατακτήσει τους πάντες πριν ακόμα αναλάβει καθήκοντα. Αρκεί να έβλεπε κάποιος το βιογραφικό του για να βεβαιωθεί πόσο η τύχη είχε ευνοήσει τον τόπο.

Ο Πανίκος Χατζηκακού αν και βρισκόταν τότε στην τρίτη δεκαετία της ζωής του, είχε ήδη διαγράψει μια λαμπρή πορεία στην Κύπρο μέχρι που ήρθε η λαίλαπα της εισβολής να ισοπεδώσει και το δικό του μόχθο.

Άνθρωπος με θέληση όμως έχοντας μια σπάνια γυναίκα πλάι του να του δίνει κουράγιο έφθασε στο Ρέθυμνο. Η πόλη του θύμιζε τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του, καθώς στους Τέσσερις Μάρτυρες είχε γίνει ο γάμος του με την εκλεκτή του. Ήταν η Ευαγγελία Νικολιδάκη από τα Φραντζεσκιανά Μετόχια. Ο έρωτας που δεν γέρασε ποτέ άνθισε στα χρόνια που γνωρίστηκαν στην Ανώτατη Σχολή Τουρισμού της Ρόδου.

Η προσφυγιά τους βρήκε στο απόγειο μιας λαμπρής τροχιάς, καθώς ο Πανίκος είχε ήδη δημιουργήσει στην Κύπρο, τόσα πολλά και πρωτοποριακά για τον καιρό του. Είχε αποκτήσει ήδη τεράστια εμπειρία στο αντικείμενό του που σε συνδυασμό με ένα φωτισμένο νου δεν έπαυε να ανοίγει και νέους δρόμους σε καινοτόμες δράσεις.

Αξίζει να ξεφυλλίσουμε εκείνες τις πρώτες σελίδες της ζωής του.

Ο Πανίκος Χατζηκακού του Σωτήρη και της Κυριακής, το γένος Κλόκκου, γεννήθηκε στο Λευκόνικο Αμμοχώστου Κύπρου. Στα Γυμνασιακά του χρόνια έζησε τη δίνη του αγώνα για τη λευτεριά της Κύπρου. Μπήκε αν και έφηβος στην Αντίσταση. Η δράση του δεν άργησε να γίνει γνωστή. Οι Άγγλοι τον συνέλαβαν και τον βασάνισαν απάνθρωπα. Εκείνος δεν λύγισε. Δεν πρόδωσε. Ήταν μικρός αλλά η καρδιά του ήταν μεγάλη τόσο που να χωρά το όραμα της λευτεριάς. Από τύχη σώθηκε από την αγχόνη. Τις τραγικές αυτές εμπειρίες τις θυμίζει η διάκριση που έχει από την ΕΟΚΑ. Το αργυρούν μετάλλιο για τη συμμετοχή του στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.

Οι σπουδές που έκανε στην συνέχεια καλύπτουν σελίδες. Θα κρατήσουμε μόνο τις άριστες επιδόσεις που του επέτρεψαν να σπουδάσει σε διεθνούς φήμης τουριστικές σχολές με υποτροφία όχι μόνο της Κυπριακής Κυβέρνησης αλλά και της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Δημοκρατίας.

Τελειομανής καθώς είναι συμπλήρωσε τις σπουδές του στα Οικονομικά – Διοίκηση Επιχειρήσεων, αποκτώντας παράλληλα και τα ανώτατα πτυχία των Αγγλικών, Γαλλικών και Γερμανικών που μιλάει απταίστως.

Με αυτό το βιογραφικό από τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα «κολύμπησε» στα βαθειά ως στέλεχος μεγάλων τουριστικών μονάδων, στη Ρόδο και στην Κύπρο. Νέες ιδέες που αποκτούσε μελετώντας τις ανάγκες του κλάδου, τον έκαναν να αφιερωθεί με περισσότερη αγάπη στο γνωστικό του αντικείμενο.

Ανήσυχο πνεύμα καθώς ήταν και με το πάθος να μεταδίδει τις γνώσεις του ίδρυσε την ξενοδοχειακή Σχολή ΞΕΝΙΑ στην Κύπρο την καλύτερη στο είδος της. Είχε κάθε χρόνο 250 – 300 σπουδαστές που εξελίχθηκαν αργότερα σε ικανά στελέχη μεγάλων επιχειρήσεων.

Ονομαστό παραμένει ένα ακόμα δημιούργημά του στην Κύπρο με διεθνή ακτινοβολία, το Τουριστικό Αγροτόσπιτο Λευκόνικου. Αυτό είχε γίνει πόλος έλξης επισκεπτών από όλο το νησί. Λειτούργησε ως παραδοσιακό εστιατόριο αναβιώνοντας ήθη και έθιμα με μεγάλη επιτυχία.

Προχώρησε και στον τομέα της ποιοτικής ψυχαγωγίας ιδρύοντας κέντρα πολυτελείας για απαιτητικούς θαμώνες μεγάλου κύρους στην κοινωνία που ζούσαν. Κάθε του επαγγελματικό βήμα τον έφερνε κοντά σε ένα αποτέλεσμα που ούτε ο ίδιος μπορούσε να φανταστεί. Σε ηλικία μόλις 23 ετών εξέδωσε το πρώτο στο είδος του βιβλίο «Τουριστική και ξενοδοχειακή Βιομηχανία». Το 1969 εξέδωσε τον πρώτο τουριστικό οδηγό «Get to know Famagusta & Cyprus» (γνωρίστε την Αμμόχωστο και την Κύπρο που απέσπασε θριαμβικές κριτικές και διακρίσεις).

Κι ήρθε ο Αττίλας να γκρεμίσει τα πάντα. Ο Πανίκος πόνεσε μα δεν γονάτισε. Ήταν η Λίτσα του που του έδινε θάρρος. Μια σπάνια γυναίκα με δυναμισμό και πίστη. Μια γυναίκα βράχος θέλησης και αποφασιστικότητας που μόλις ήρθαν οι δίσεκτες μέρες δεν έπαψε να δίνει δύναμη στον άνδρα της να ξεκινήσει από την αρχή. Και τα κατάφεραν.

Από το El Creco o Πανίκος Χατζηκακού συνέχισε και σε άλλα μεγάλα ξενοδοχεία όπως το Elounda Beach/Elounda Bay και στο Ρίθυμνα μέχρι το 1981.

Όπως θα ομολογήσουν οι ειδικοί ο ευρηματικός νους του Πανίκου έσβησε την εικόνα μιας περιοχής μαρτυρίου από τη συνείδηση των επισκεπτών κι έτσι έγινε η Ελούντα τουριστικό θέρετρο περιωπής.

Στο μεταξύ ξεκινά από το 1980 τη δική του επιχείρηση, η οποία από ΣΑΛΑΜΙΣ ΕΠΕ μέσα σε τέσσερα χρόνια μετετράπη σε Α.Ε. Τον ίδιο χρόνο ξεκινά η ανέγερση του πρώτου ξενοδοχείου «Litsa’s Lefkoniko Beach» με παράλληλη μίσθωση και πρακτόρευση τουριστικών συγκροτημάτων στην περιοχή Ρεθύμνου.

Τον Απρίλιο του 1997 ίδρυσε την Ελλάς Εξπρές Α.Ε., η οποία ανήγειρε τουριστικά συγκροτήματα επιπλωμένων διαμερισμάτων και άλλων σπουδαίων δραστηριοτήτων στον τομέα αυτό και το 1984 ίδρυσε τον Οργανισμό Συνεδρίων. Αυτό που χρειάζεται μια πόλη έδρα πανεπιστημίου που επενδύει πάντα το μέλλον της στον τομέα του τουρισμού.

Είναι αναρίθμητες οι δραστηριότητες και πάντα σε τομείς που κάλυπταν τα κενά υποδομών δημιουργώντας προδιαγραφές περαιτέρω ανάπτυξης του νομού ολόκληρου.

Αυτόν τον άνθρωπο δεν θα μπορούσαν να αφήσουν αναξιοποίητο θεσμικοί φορείς και να μη ζητήσουν την εμπειρία του στον συμβουλευτικό τομέα κορυφαίες ξενοδοχειακές μονάδες. Όσο για τις διακρίσεις αντάξιες της προσφοράς του ήταν ξεχωριστές όπως η τιμητική διάκριση από τον Ζακ Σιράκ, τότε δήμαρχο Παρισίων και μετέπειτα Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας με παράλληλη ανακήρυξη σε επίτιμο δημότη για την συμβολή του στην τουριστική ανάπτυξη της Κρήτης. Τιμήθηκε επίσης από την Ε.Ο.Κ.Α. και τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ρεθύμνου.

Σπουδαίο και το συγγραφικό του έργο, ενώ έχει δημοσιεύει και πολλά άρθρα σε διεθνούς εμβέλειας τουριστικά περιοδικά και εφημερίδες.

Ήταν μια σοφή κίνηση από πλευράς του να ξεδιπλώσει την εμπειρία μιας ζωής σε μια εξαιρετική έκδοση με τον ευρηματικό τίτλο «Ο πεντάλογος των εικόνων της ζωής μου». Ένα ταξίδι στο χρόνο με σταθμούς το Λευκόνικο, την Αμμόχωστο, τη Ρόδο, το Ρέθυμνο και την Ελούντα.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2013 και κρίνεται μνημειώδης έκδοση γιατί μέσα από την πορεία του Πανίκου Χατζηκακού αναδεικνύονται και στιγμές από τον αγώνα του Ρεθύμνου να ενταχθεί σε τροχιά ανάπτυξης μέσα από τον τουρισμό.

Εύστοχες είναι οι επισημάνσεις που γίνονται από τοπικούς παράγοντες σε κάθε περιοχή Δήμαρχοι στην αρχή του βιβλίου αναφέρονται στον ταλαντούχο και χαρισματικό νέο που τίμησε το Λευκόνικο, δημιουργώντας από το μηδέν πάντα και φθάνοντας στην κορυφή.

Η αντιδήμαρχος Τουρισμού κ. Πέπη Μπιρλιράκη Μαμαλάκη στο μεστό περιεχομένου πρόλογό της τονίζει δυο βασικά σημεία που έκαναν το πέρασμα από το Ρέθυμνο του Πανίκου Χατζηκακού θείο δώρο.

Άνθρωπος με παραδόσεις και ήθος κατάφερε να κερδίσει αμέσως την απίστευτα κλειστή και συντηρητική κοινωνία του Ρεθύμνου. Κι εκεί που δεν θα σκεπτόταν οικογενειάρχης να αφήσει τα θηλυκά της οικογένειας να εργαστούν σε τουριστική επιχείρηση εκείνος κατάφερε να αποδείξει πόσο άδικο είχαν. Και ν’ ανοίξει δρόμο σε τόσους νέους και νέες σε μια κερδοφόρα απασχόληση.

Πόσοι δεν άνοιξαν τότε σπίτια και δημιούργησαν οικογένεια χάρις σ’ αυτές τις καλές προοπτικές που δημιουργούσε η πρώτη εκείνη φάση της τουριστικής ανάπτυξης του Ρεθύμνου. Είχε ήθος, ο Πανίκος Χατζηκακού, είχε τρόπους, είχε αγωγή και εξακολουθεί να είναι πάντα ένας άνθρωπος που κερδίζει το σεβασμό και την εκτίμηση χωρίς να το επιδιώκει.Έπειτα με την εμπειρία που είχε αποκτήσει δημιουργώντας το Αγροτικό Σπίτι στο Λευκόνικο έδωσε μεγάλο βάρος στην αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του Ρεθύμνου, όπως η ντόπια παραγωγή και οι μοναδικές γεύσεις.Η ζωή του επιφύλαξε πολλές ακόμα δοκιμασίες που τον έκαναν τώρα στα χρόνια της ωριμότητας περισσότερο φιλόσοφο. Η Λίτσα του βιάστηκε να «φύγει» και η δοκιμασία μέχρι να μπορέσει να διαχειριστεί αυτή την απουσία πολλές φορές τον γονάτισε. Ποτέ όμως δεν υπέκυψε στη μοίρα του.Ακόμα τον βλέπεις να μιλά περισσότερο σαν πατέρας και λιγότερο σαν «αφεντικό» στους νέους που εργάζονται κοντά του.Οι αναμνήσεις του είναι η καλύτερη συντροφιά του. Αναμνήσεις που κλείνουν μοναδικές στιγμές όταν αξιώθηκε να υποδεχθεί και να φροντίσει στις μονάδες που υπηρέτησε πρωθυπουργούς, υπουργούς, κορυφαίους της τέχνης και του πνεύματος.Κι όσοι τον γνώρισαν τον περιγράφουν: Ταπεινός, προοδευτικός, πράος, νηφάλιος, μειλίχιος, διορατικός, τολμηρός, φιλεύσπλαχνος, ειλικρινής, ανιδιοτελής, προσηνής, ευσυνείδητος, εργατικός, οξυδερκής, φιλότιμος, ευγενής, δίκαιος, υπεύθυνος, αντικειμενικός, αμερόληπτος, συναισθηματικός και ανεξίκακος.Ο Πανίκος Χατζηκακού μπορεί να βρίσκεται στο απόγειο μιας δημιουργικής πορείας που συνεχίζει ανέφελη αλλά ο ίδιος θεωρεί δώρα ζωής τα παιδιά του. Ο Σωτήρης είναι πτυχιούχος της Ανωτέρας Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης, τμήμα Διοίκησης επιχειρήσεων, ο Νίκος έχει τελειώσει τη ΙΗΤΤΙ Ελβετίας, και ο Κυριάκος εκτός από πτυχίο της ίδιας σχολής κατέχει και το δίπλωμα των Ανωτέρων Ξενοδοχειακών σχολών Alpin Center. Γλωσσομαθείς και οι τρεις, άτομα υπεύθυνα ασχολούνται με τις οικογενειακές επιχειρήσεις με την άγρυπνη ματιά του πατέρα που δεν παύει να σκέπτεται, να ονειρεύεται και να δημιουργεί.Είναι και τα εγγονάκια που συμπληρώνουν την ευτυχία του μοναδικού αυτού ανθρώπου.Για όλους ο Πανίκος Χατζηκακού δεν είναι μόνο ο σοβαρός επιχειρηματίας. Είναι ένα παράδειγμα ανθρώπου που ενώ δέχτηκε τόσους κεραυνούς στη ζωή του δεν έπεσε. Παρά τις δοκιμασίες άντεξε. Και ενώ βρέθηκε αρκετές φορές στο μηδέν μετά από τόσες δημιουργίες, σήκωσε με αξιοπρέπεια το κεφάλι και προχώρησε να δημιουργήσει ξανά έστω και πάνω σε ερείπια.

Αυτούς τους ανθρώπους χρειαζόμαστε στις μέρες της κρίσης και της αμφισβήτησης των αξιών, για τόνωση ηθικού και φωτεινά παραδείγματα.